کسی که اجابت دعایش به تاخیر افتاده

علی ابن ابراهیم ، عن أبیه ، عَن ابن أبی عمیر ، عن اسحاق بن ابی هلال المداینی ، عن حدید ؛ عن أبی عبدالله علیه السلام قال : اِنّ العبد لیدعو فیقول الله عزوجل للملکین ؛ قدِ استجَبتُ له ولکن احبسوهُُ بحاجته ، فاِنی اُحِب اَن اسمع صوته و اِن العبد لیدعو فیقول الله تبارک و تعالی ؛ عَجِّلو اله حاجته فانی أَُبغض صوتهُُ:

حضرت صادق علیه السلام فرمود : همانا بنده ای دعا کند پس خدای عزوجل به دو فرشته که موکل بر انسان ها هستند فرماید : من دعای او را به اجابت رساندم ولی حاجتش را نگه دارید زیرا که من دوست دارم آواز او را بشنوم ، و همانا بنده ای هم هست که دعا کند پس خدای تبارک و تعالی فرماید : زود حاجتش را بدهید که آوازش را خوش ندارم .

دیده شده اصول کافی ، محمدبن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی ، با ترجمه حاج سید جواد مصطفوی ، انتشارات علمیه اسلامی ، ج ۴ ، ص ۲۴۵.