« نشانه های نظام جاهلیبهترین راه خرج کردن سرمایه »

بیماری سبب ریزش گناهان مومن 

 

 بیماری مومن

 

در نهج البلاغه است که یکی از دوستان امیرالمومنین مریض شده بودند . امام به عیادتشان آمده بودند و میدانیم که اخلاق انبیاء و اولیاء فروتنی است . فرد بیمار ناله میکرد و حضرت بیماری او را بشارت دادند و فرمودند که این بیماری گیری برای تو نیست ، بلایی هم نیست ، جریمه ای هم نیست ، « فان المرض لا اجر فیه ؛ بهشت ندارد مریضی نو ، ولکنه یحط السیات کما تحط الشجر الاورق ؛ از آن لحظه ای که تب داری و مریضی .. تا زمانی که بلند می شوی ، تمام طول بیماری ات گناهانت مانند برگی که از درخت می ریزد از وجودت می ریزد . از بستر پاک بلند می شوی . البته این برای مومن است . حضرت قید کرده است که به خاطر ایمانش گناهانش قابل بخشش است و کافر همان گناه را انجام می دهد قابل بخشش نیست

 

مومن عمل خیرش پاداش دارد ، کافر همان عمل خیر را انجام دهد پاداش ندارد . این دین مهم است که انسان دیندار باشد . یعنی خدا را باور کند یا باور داشته باشد، قیامت را باور کرده باشد . فرشتگان را باور کرده باشد و بر اساس این باورها هم در حد خودش تکالیفش را انجام دهد.

 

 


سخنان شیخ حسین انصاریان . شنیده شده .

   یکشنبه 13 فروردین 1396
آراي كاربران براي اين مطلب
5 ستاره:
 
(2)
4 ستاره:
 
(1)
3 ستاره:
 
(0)
2 ستاره:
 
(0)
1 ستاره:
 
(0)
3 رأی
ميانگين آراي اين مطلب:
4.7 stars
(4.7)
نظر از: ستاره مشرقی [بازدید کننده]
ستاره مشرقی
4 stars

عالی بود

1396/01/17 @ 22:46
نظر از: the best mind [عضو] 
5 stars

سلام دوست عزیز
ممنون بابت مطلب زیبا و ارزشمندتون

1396/01/16 @ 23:29
نظر از: حوزه علمیه الزهرا(س) گلدشت [عضو] 
1396/01/16 @ 11:43
نظر از: خادم المهدی [عضو] 

مطلب مفیدی بود
خدا خیرتون بده

1396/01/16 @ 08:52
نظر از: مدرسه علمیه فاطمیه شهرکرد [عضو] 
5 stars

با سلام
زیبا بود

1396/01/16 @ 08:47
نظر از: پشتیبانی کوثر بلاگ [عضو] 

با سلام و احترام
ضمن تبریک فرا رسیدن سال نو و ایام مبارک ماه رجب
مطلب شما در منتخب ها درج گردید
موفق باشید
———-
مقام معظم رهبری: اول فروردین 1396
نظام اسلامی به دنبال پیشرفت همه جانبه، استقلال از قدرتهای سلطه گر جهانی، شکوفایی استعدادها، رهایی کشور از آسیب های اجتماعی و عزت و امنیت و اقتدار ملی است.

1396/01/16 @ 00:27
نظر از: رحیمی [عضو] 

بهار که می آید، کوچه های به بن بست رسیده از سرما، به رقص بر می خیزند و رهگذران را به شوق می آورند.
بهار که می آید، یخ های مکرر زمستانی آب می شود و چشمه چشمه، طراوت بر سنگفرش خیابان ها راه می پوید.
بهار که می آید، دست های سخاوت زمین گل می کند و آسمان، گرمی حیات را مهربان تر از همیشه، در رگ و روح بی جان خاک می پاشد.
بهار که می آید، صدای گام های ظهور، بهتر از هر زمان، گوش را می نوازد.
بهار که می آید، پنجره های بسته رو به آسمان گشوده می شوند و دست های قنوتشان را به پرواز در می آورند.
بهار که می آید، زمین، لباس سپید برفی اش را از تن می کند تا لباس سبز بلوغ بر تن کند.
آری! بهار فصل بلوغ و تماشاست؛ فصلی که یاس ها عطر دوستی می پراکنند و گل های سرخ، خدا را شهادت می دهند.

در این روزهای یادآور رستاخیز برای شما دوست عزیزم آرزوی بهاری همیشگیَ
در زندگی دارم.

1396/01/13 @ 22:12


فرم در حال بارگذاری ...

جستجو
آمار وبلاگ ها
  • امروز: 1493
  • دیروز: 1459
  • 7 روز قبل: 7962
  • 1 ماه قبل: 42526
  • کل بازدیدها: 883148
رتبه وبلاگ
  • رتبه کشوری دیروز: 16
  • رتبه مدرسه دیروز: 1
  • رتبه کشوری 5 روز گذشته: 27
  • رتبه مدرسه 5 روز گذشته: 1
  • رتبه 90 روز گذشته: 18
  • رتبه مدرسه 90 روز گذشته: 1