رساله حقوق 

حق خودت این است که وجودت را وقف اطاعت خدا کنی .

حق زبان این است که با خودداری از گفتار زشت حرمتش را نگه داری  ، به گفتار نیک عادتش دهی ، آن را جز در موانع نیاز و منافع دین و دنیا به کار نیندازی ، از سخنان بیهوده و زشت و بی ثمر که احتمال زیان دارد و سود چندان ندارد ، معافش داری ، زبان گواه و دلیل بر عقل آدمی و پیرایه خردمند عقل است .

حق گوش این است که پاکش نگه داری ، و این مجرای قلب را جز به روی دهان ارزشمندی که خیری در آن به وجود آرد یا خوی ارجمندی بدان بخشد نگشایی ، گوش دریچه ورود سخن به قلب است که مفاهیم گوناگون و نیک و بد را بدان می رساند .

حق چشم این است که آن را به حرام ندوزی و جز آن جا که عبرتی در کار باشد ، بصیرت افزایی یا علمی بدست آرد ، به کارش نگیری که چشم دریچه عبرت قلب است .

دیده شده در تحت العقول ، ابن شعبه حرانی ، ترجمه احمد جنتی ، روایاتی از امام علی بن الحسین ، ص ۵۷۳.