خصلت های ره یافتگان به بهشت 

خداوند متعال به رسول گرامی اسلام صلی الله خطاب می کند و می فرماید :

یا احمد ! به عزت و جلالم سوگند ، هر بنده ای که چهار خصلت را در خود پدید آورد ، او را وارد بهشت می سازم و آن چهار خصلت عبارتند از :

_ زبان خود را از بیان آن چه برای او لازم و مفید نیست حفظ نماید .

_ دل خود را از وسوسه نگاه واداشته و اجازه ورود وسوسه های شیطانی را به قلب خویش ندهد .

_ متوجه باشد که من ناظر و مراقب بر همه اعمال و کارهای او می باشم .

_گرسنگی را موجب چشم روشنی خود بداند .

آن گاه خدای متعال خطاب به حبیب خود می فرماید :

میراث گرانبها

ای احمد ! ای کاش می دانستی که گرسنگی و سکوت چقدر شیرین هستند و آثار این دو چقدر زیاد است .

حضرت عرض می کند : پروردگارا ! میراث و اثر گرسنگی و سکوت چیست ؟

خداوند پاسخ می دهد که آثار این دو عبارتند از :

۱_ حکمت : یعنی گرسنگی و سکوت مقدمه و زمینه ساز حکمت و شناخت حقایق است .

۲_ حفظ قلب : یعنی در همه حال اختیار قلب و دل آدمی به دست خود اوست .

۳_ تقرب به سوی من : عبد به واسطه گرسنگی و سکوت می تواند به من نزدیک گردد و قرب معنوی پیدا کند .

۴_ حزن و اندوه دایم ؛ حالت حزن که از حالات ممدوح است و از آثار سکوت است .

۵_ سبکباری در بین مردم .

۶_ قول به حق : یعنی به واسطه نداشتن طمع در مال مردم ، می تواند همه جا حق را گفته و از هیچ کس ترس و واهمه ای نداشته باشد .

۷_ به این موضوع که آیا روزگار او به سختی می گذرد یا به آسانی فکر نکند  ؛ زیرا انسان کم خرج به این فکر نیست که ثروتمند باشد یا تنگ دست . 

آنگاه می فرماید : ای احمد ! آیا می دانی که چه وقت بنده ام به من تقرب پیدا می کند ؟ حضرت عرض کرد : نمی دانم .

خداوند فرمود : آن هنگام که بنده ام در حال گرسنگی و یا در حال سجده باشد ، به من نزدیک می شود .

دیده شده در کتاب راهیان کوی دوست ؛ آیت الله محمد تقی مصباح یزدی ، شرح حدیث معراج ، ص ۷۱ تا ۷۳.