دغدغه های فرهنگی

yle="font-size: 10pt;">ين روزها مردم ايران اسلامي دغدغه‌هاي فراواني دارند و براي اينكه بتوانند امورات زندگي خود را بگذرانند بايد زحمات فراوانيرا متحمل شوند ولي خوشبختانه هر وقت با كسي هم صحبت مي‌شوي شوي و مي‌پرسي روزگار را  چگونه  مي‌گذراني؟ پاسخ مي‌شنوي ؛ خدا را شكر همين كه گرفتار بيمارستان نيستيم الحمدلله .

و اين يعني اينكه مردم ، با اين‌همه مشكلات اقتصادي، باز هم دغدغه‌ي اصلي ذهنشان مسائل مالي نيست . اين همان واقعيتي است كه عده‌اي نمي‌بينند يا نمي‌خواهند ببينند ، آنان  كه مدام زبان به طعنه مي‌چرخانند و ياوه سرايي مي‌كنند كه كار اين نظام ديگر تمام است ، مردم آزادي مي‌خواهند ، مي‌خواهم به آن‌ها بگويم چشمانتان را باز كنيد شايد ببينيد كه  مردم ايران اينها هستند نه آن اندك افرادي  را كه شما در اطراف خود مي بينيد و ملت ايران مي‌خوانيدشان ،نه كساني كه شماها از سر شكم سيري برايشان فيلم ‌هاي باب دندان اسكار ميسازيد ، فيلم‌هايي كه نه تنها فرهنگي نيست بلكه خود عين بي‌فرهنگي و بد فرهنگي است .

دلم مي‌خواهد به آنها بگويم چگونه رويتان مي‌شود در جشن تولد انقلاب در دهه‌ي فجر جشنواره‌اي با  همين عنوان برگزار مي‌كنيد و به استثناي اندكي هر چه بي فرهنگي است  در آن به نمايش در مي‌آوريد .

چگونه رويتان مي‌شود روي فرشي قدم مي‌زنيد كه با خون جوانان پاك اين آب و خاك گلگون شده اما حرمت خونشان را حفظ نمي‌كنيد.

چگونه رويتان مي‌شود اين همه زبان درازي كنيد شماها  كه در دوران انقلاب عضو بي‌طرفان بوديد كه اگر انقلاب شد ضرر نكنيد و در دوران جنگ تحميلي به فكر جان ناقابل خود بوديد .

چگونه رويتان مي‌شود و ادعاي دلسوزي براي مردم مي‌كنيد در حالي كه چون موريانه به جان فرهنگ اين ملت افتاده‌ و آن را مي‌خوريد .

شايد اصلاً اين خاصيت انسان‌هاي خود برتر بين است كه هر چه كمتر زحمت مي‌كشد زبانش درازتر است . واقعاً درست گفت آن بزرگي كه فرمود اين انقلاب ، انقلاب پابرهنه‌گان و مستضعفان است .

هر چه از بركات اين انقلاب شكمتان سيرتر ميشود اشتهايتان بيشتر و زبانتان درازتر است . اگر جاي مادرشهيدي بوديد كه فرزند دلبندش را براي حفظ دين خدا داده  بود چه مي‌كرديد .

البته هر چيزي لياقتي مي‌خواهد من كه فكر مي‌كنم اين انقلاب سفره‌ايست كه خدا براي مردم ايران پهن كرده ،  هر كه از آن خوب بهره برد شهيد شد ، بعضي هم در اين راه جانبازي كردند و جانباز شدند . عده‌اي  هم فقط خوردند و بردند و دقيقاً همان ها شده‌اند زبان درازان امروز .

اما باز جاي شكرش باقيست كه هنوز هستند كساني كه از همين راه فرهنگ ، ياد بزرگان دين و انقلاب عزيز را زنده نگه مي‌دارند . آنها كه وقتي اين بي‌فرهنگي‌ها را مي‌بينند حتي اگر صدايشان خيلي بلند نيست سكوت نمي‌كنند به بهانه‌ي اينكه تنها  هستند . مي‌خواهم بدانند كه پشتوانه‌اي دارند  به بزرگي  ملت ايران و به استواري غيرت مادران شهيد.