اعتماد به خدا ..

اگر کسي قدرتي دارد به اداره‌اي به قبيله‌اي به جناحي به حزبي به مالي به فرزندي تکيه مي‌کند اين در دعا مشرک است خدا و، خدا و فرزند، يک گوشه چشمي به خدا دارد، يک گوشه چشمي هم به قدرتش. اين است که در قرآن فرمود: (وَ ما يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُون ، سوره یوسف ، آیه ۱۰۶ ) فرمود اکثر مردمي که باايمان هستند با شرک زندگي مي‌کنند! مي‌گويند خدا هست ولي! خدا با «ولي» با «لکن» با «اما» هماهنگ نيست. خدا و خدا و خدا و خدا. وقتي فتح مکه فرا رسيد، حضرت اين گونه دستور داد آنها هم اين گونه گفتند: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَه‏» که الآن شعار رسمي در راديوهاي ماست، چقدر شعار مقدس و علمي است! اين که تکرار نيست.

بارها به عرض شما رسيد، اين حرف‌ها مثل شرح لمعه و مکاسب نيست! يک توحيد ذاتي داريم يک توحيد صفاتي داريم، يک توحيد افعالي داريم، در آن روز فرمود «لا اله الا الله وحده ذاتاً، وحده وصفاً، وحده فعلاً»، آقايان اين مثل مکاسب نيست که خواندن يا فهميدن آن آسان باشد. دعا را بايد جدّي بگيريد. فرمود او در مقام ذات «لا شريک له» است، در مقام وصف «لا شريک له» است. در مقام فعل «لا شريک له» است. ديگر نگوييم خدا هست ولي، خدا هست اما! «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَه‏» توحيد ذاتي چيست؟ توحيد اوصافي چيست؟ توحيد افعالي چيست؟ «وَحْدَهُ»اي که موحّد در بخش اول مي‌گويد با دوم چيست؟ دوم مي‌گويد با سوم چيست؟ اينکه قرآن فرمود: خيلي از مؤمنين مشرک‌اند براي همين است.

آن‌گاه وجود مبارک حضرت امير فرمود اگر کسي موحّد محض بود، دعاي او از قلب خاص برخاست، اين ايام اعتکاف در پيش است، ايام دعا در پيش است، برخي از طلبه‌ها همين طلبه‌ها! اين سه ماه را روزه مي‌گرفتند، مخصوصاً آن وقت‌هايي که به زمستان مي‌خورد؛ البته اينها به جاهايي رسيدند هر سه ماه را روزه مي‌گرفتند، کسي که به خودش آسيب برساند آن روزه‌اش مشروع نيست؛ اما قدرت بدني داشتند، يک؛ مصادف با زمستان هم بود، دو؛ و ما هم ديديم که به جاهايي رسيدند، اين سه.

دیده شده ذر http://javadi.esra.ir/-/جلسه-درس-اخلاق-1396-01-17 ، جلسه درس اخلاق آبت الله جوادی آملی ۱۷/ ۱/ ۹۶.