چه بلای سر خودمان آورده ایم آقا ….

شده ایم مصداق کامل ظَلَمتُ نفسی 

گناه میکنیم و توبه نداریم .

روز و شب به همه چیز مشغولم الا یاد خدا .

راستی ما چه بد منتظرانی هستیم .

هر کدام به شکلی دل نازنینت را می شکنیم .

یکی بد حجاب است و می گوید : دلت پاک باشد.. !!

یکی بد دهان است و می گوید : اعصابم خراب است..!!

یکی حجاب دارد اما حیای درخور حجابش کم است .

یکی نماز نمیخواند به این بهانه که : کی از آن دنیا آمده !!؟

یکی نماز می خواند و کاهل نماز است و به آن مغرور .

یکی دروغ می گوید و می گوید مصلحتی است .

یکی راست می گوید و جماعتی را دچار دردسر می کند.

خلاصه ،ایمانمان ضعیف ، بصیرتمان اندک و اعمالمان در خور مولای چون شما نیست …

آقا جان ما رسم انتظار را خوب به جا نیاوردیم .

وقتی گرفتاریم شما را رفیقیم و در عافیت با شما بیگانه ایم .

آقای مهربان اگر جز این بود که تا به حال شما آمده بودید .

شما نیامدید ، چون ما یادمان رفت با این اعمال حتی دعاکنیم .

یادمان رفت دعا تاثیر دارد.

تاثیر دارد اگر بگوییم بیایی

تاثیر دارد اگر ندبه کنیم .

تاثیر دارد اگر برای سلامتی شما صدقه دهیم .

تاثیر دارد اگر با شما سخن کنیم.

تاثیر دارد اگر شما را شفیع قرار دهیم.

تاثیر دارد ….

یادمان رفت که تاثیر دارد … و تاثیرش برای ما سراسر سود است .

آقا جان اینها را گفتم که بدانید ، می دانیم مقصریم و از همه بدکرده ها پشیمانیم .

آقا جان بگذار یک لحظه حضورت را احساس کنیم که اگر در ظهورت نبودیم دلخوش به آن احساس باشیم .

آقا جان بگذار یک لحظه در این دنیای پر هیاهو در کنار شما و یاد شما آرامش را معنا کنیم.

نوشته شده به قلم عبدی متین