“رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
نوبت به لبان خشک عباس رسید
نقّاش چقدر آه باید بکشد”
(محمد حسین ملکیان )

♦️♦️♦️

“از فضل خودت شبی زبانم دادی
ساقی شدی و طبع روانم دادی
گفتم که چه باید بنویسم از عشق
دستان بریده را نشانم دادی

♦️♦️♦️

“رها مانده است بر شن‌ها چه دستی!
جدا از پیکر سقا، چه دستی!

عموی ماه! بعد از دست‌‌هایت
بگیرد دست بابا را چه دستی؟”

♦️♦️♦️

“ابروی ترک خورده ی عباس (ع) ، خدایا !
شق القمر از لشکر ابلیس بعید است

♦️♦️♦️

ای بهترین ذخیرۀ اربابِ بی کفن
ذُخرُ الحسین! نام تو را هم خدا گذاشت

دریا اگر به مشک تو سقا وفا نکرد
دریایی از وفای تو را عشق جا گذاشت

یاد حسین، آب روی آب ریختی
وقتی فرات تشنه لبان را رها گذاشت
(محمود ژولیده)

♦️♦️♦️

تکانی خورد مشک و بر زمین افتاد
به راه افتاد اشک و بر زمین افتاد
 
در این مابین خورشید از سر حسرت
به دریا برد رشک و بر زمین افتاد
(عادل حسین قربان)

♦️♦️♦️

ای حرمت قبلۀ حاجات ما
یاد تو تسبیح و مناجات ما
 
تاج شهیدان همه عالمی  
دست علی، ماه بنی هاشمی
 
ماه کجا، روی دل آرای تو؟
سرو کجا، قامت رعنای تو؟
(ریاضی یزدی)

♦️♦️♦️

تاریخ زمین پر از غم و احساس است
در راه بشر وسوسه ای خنّاس است
« اما به خدا هنوز من معتقدم »
آب است که سخت تشنه ی عباس است

♦️♦️♦️

“یا من هو اسمه دوا ” عبّاس است
“یا من هو ذکره شفا” عبّاس است
کعبه ست حسین و کربلا هم قبله
در مذهب ما قبله نما عبّاس است

♦️♦️♦️

عباس! ادیب ادب‌آموز تویی
سرمشق وفا به دهر، امروز تویی
افتاد کنار دجله از کف، علمت
اما به خدا همیشه پیروز تویی

♦️♦️♦️

هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دل‌سپرده را قطع کنید
من لب نزدم به آب اما باشد
دستی که به آب خورده را قطع کنید
(مهدی مردانی )

♦️♦️♦️