خروج از ولایت امیرالمؤمنین

هر گناهی یک خروج از ولایت است ، کسی که گناه می کند شکی نیست که در آن موقع تحت ولایت اهل بیت نیست  ، کس که غیبت می کند ، کسی که دروغ می گوید ، کسی که مشروب می خورد ، کسی که فحشا انجام می دهد تحت ولایت اهل بیت این کارها را  انجام می دهد ؟  یعنی امیرالامومنین این دستور را به او داده ؟  تحت مدیریت حضرت که این کار را نمی کند ،در ولایت ابلیس است در ولایت شیطان است .

در روایت پیغمبر است که « ولا يسرق السارق حين يسرق وهو مؤمن،» .  سارق آن موقع که سرقت می کند ،مومن نیست .

«لا يزني الزاني حين يزني وهو مؤمن» زانی آن هنگام که فحشا مرتکب می شود مومن نیست .تحت ولایت نیست .

عمل کسی که گناه می کند معنایش این نیست که مرتد شد و دست به او بزنی نجس می شود دستت ، عملش تحت ولایت شیطان است و عمل با مدیریت شیطان انجام می شود اما ذاتش ، ذات بدی نیست .

کسی خدمت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام رسید و گفت « آیا شیعه شما گناه می کند ؟»
حضرت فرمود : بله !
گفت : آیا می توانیم تبری بجوییم از شیعه ای که گناه می کند ؟
امام علیه السلام فرمود :« از عملش تبری بجویید نه از ذات او ، ذات او در ولایت ماست ».

سخنان استاد عالی .شنیده شده .

بیداری آخر شب 

در شرح حال محدث گرانمایه حاج شیخ عباس قمی آورده اند :

« وی در تمام دوره سال ، در چهار فصل ، حداقل یک ساعت قبل از طلوع فجر بیدار و مشغول نماز و تهجد بود . به عبادت آخر شب و سپیده دم  اهمیت زیادی می داد و معتقد بود که بهترین اعمال مستحبی ، عبادت و تهجد است .»

فرزند بزرگش می گوید : تا آنجا که من به خاطر دارم بیداری آخر شب از او فوت نشد ، حتی در سفرها این شیوه عملی می شد .

مرو به خواب که حافظ به بارگاه قبول      ز ورد نیمه شب و درس صبحگاه رسید 

دیده شده در کتاب سیمای فرزانگان ، رضا مختاری ، مرکز انتشارات تبلیغات اسلامی ، ص ۲۲۲.

پرسش: توبه آثار بد را از بين نمی‎برد؟

پاسخ: خود توبه هم همين است، مثل بيماري‎ای که انسان دارو مي‌خورد. يک غذاي مسموم کسی خورد، خودش را نشان مي‌دهد؛ اين شخص حالا بيمار شد و رفت به بيمارستان. اين غذاي سمّي کار خودش را بايد نشان بدهد و نشان داد، اين آقا رفته در تخت بيمارستان، اين اثر آن غذاي سمّي است، از آن به بعد درمانش شروع مي‌شود و درمان آن هم جزء «وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِر, ٌّ سوره قمر آیه ۳» است، خودش را نشان مي‌دهد، اين آقا بعد از چند روز درمان مي‌شود.

اين توبه مثل آن داروست، مثل آن شستشو است. آن گناه کار خودش را کرده، تا اين حدّ به پايگاه خود رسيده؛ اين توبه آن را درمان مي‌کند اين هم به پايگاه خود رسيده است. اين طور نيست که دارو اثر نکند، توبه اثر نکند، شستشو اثر نکند، هر چيزي جاي خودش را دارد، اينها که ابدي نيستند؛ اما باطل در عالم نيست، ما بگوييم حرفي زديم و گذشت، هيچ چيزي نگذشت.

چقدر اين قرآن حکيم است؟! اينها اگر به صورت فقهي در مي‌آمد به صورت اصولي در مي‌آمد؛ مثل «لَا تَنْقُضِ الْيَقِينَ أَبَداً بِالشَّكِّ» بود، مي‌شد قاعده استصحاب؛ اما اينها جزء قواعد عقلي است که قرآن بيان مي‌کند: (وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ)، گذشته و آينده. اين جمله نوراني را در هر بخشي از قرآن بگذاري جاي خودش را باز مي‌کند، اين طور نيست که ما بگوييم اين مربوط به آيه قبل سوره «قمر» است يا مربوط به جمله بعد است، نه! يک اصل کلّي است.

اين اصل کلّي اين است که هر چيزي به مقصد مي‌رسد: (وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ). ما خيال مي‌کنيم نسبت به کسي احسان کرديم قلب کسي را خوشحال کرديم، خيال کرديم گذشت نخير! اين دو سال دَه سال بيست سال به هر حال جايي نتيجه مي‌دهد. ممکن نيست کاري حرفي در عالم واقع بشود و (هَباءً مَنْثُوراً ، سوره فرقان آیه ۲۳) بشود. اين است که ذات اقدس الهي مي‌فرمايد: (وَ قَدِمْنا إِلى‏ ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً)؛ يعني آن خدماتي که اينها براي بت کردند اين چيزي ندارد؛ اما اين جهنّم را به همراه خود خواهد داشت؛ يعني به حسب ظاهر اينها قرباني‌هايي که مي‌کردند، خيري که انجام مي‌دادند، عبادت‌هايي که مي‌کردند و در برابر بت‌ها مي‌گفتند: (ما نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِيقَرِّبُونا إِلَي اللَّهِ زُلْفي ) اين هيچ بود، نتيجه‌اش خستگي است، نتيجه‌اش اين است که (لَمْ يَجِدْهُ شَيْئاً) است.

بنابراين هر کاري که انسان انجام مي‌دهد، اگر باطل است بطلان آن روشن مي‌شود، اگر حق است حق آن روشن مي‌شود، ما هستيم و اعمال ما. اين جمله نوراني را در هر جاي قرآن بگذاري حرف خودش را مي‌زند. اين طور نيست که حالا ما بگوييم اين مسبوق به اين است، اين مربوط به انشقاق قمر است، اين مربوط به سوره مبارکه «قمر» است، نه! قاعده کلّي است: (كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ)؛ قرارگاهي دارد، هيچ چيزي بي‌قرارگاه نيست (وَ كُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ).

سخنان آیت الله جوادی آملی ، تفسیر سوره قمر ۲۷/ ۱/ ۹۶ شنیده شده .

خاطره ای از شهید مهدی باکری 

راوی طیب شاهین و دکتر اسماعیل جبارزاده 

ساعت ۵ بعدازظهر قرار بود من و دکتر جبارزاده به همراه آقا مهدی برای توجیه منطقه عملیاتی به جلو برویم ، آقا مصطفی مولوی رفته بود تا قایق را بیاورد ،سرپا ایستاده و منتظر بودیم تا آقا مصطفی بیاید و حرکت کنیم .

در محوطه پدر قدم می زدیم که آقا مهدی متوجه وضعیت غیر بهداشتی سنگرها شد و به طرفشان حرکت کرد . من و دکتر از دور نگاه می کردیم ، آقا مهدی به کنار سنگرها که رسید شروع کرد به جمع آوری آشغالهای اطراف سنگر .آشغالها را جمع می کرد و به گوشه ای از اطراف پدر که برای همین منظور کنده شده بود ، می برد و می ریخت و دوباره به طرف سنگرها برمی کشت .

خجالت می کشیدم که فرمانده لشکر زباله های ما را جمع می کند ، می خواستیم برویم و نگذاریم اما می دانستیم که زیر بار نمی رود ، برای همین آستین هایمان را بالا زدیم و به کمکش رفتیم .

کمی از محوطه را تمیز کردیم که آقا مهدی یک بسته صابون پیدا کرد و کفت « ببینید با بیت المال مسلمین چه می کنند ؟! … می دانید اینها را چه کسانی به جبهه می فرستند ؟!.. می دانید از پول چه کسانی تهیه می شود ؟! .. چه جوابی برای خدا دارید ؟.»

خیلی عصبانی بود ، من تا به حال آقا مهدی را این چنین عصبانی ندیده بودم .

دیده شده در کتاب ۱۴ سردار شهید ، احمد امامی راد ، انتشارات حدیث نینوا ، ص ۵۲.

ذکری هنگام هجوم آوردن غم و اندوه 

امام صادق علیه السلام فرمودند : رسول اکرم صلی الله و علیه و آله فرمود « کسی که نعمت بر او ظاهر گردیده ، باید ستایش و حمد خدای را بسیار به جای آورد و آن کس که اندوه بسیار بر او هجوم آورد باید استغفار نماید و بر هر کسی تنگدستی فشار آورده ، باید زیاد « لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم » بگوید تا تنگدستی او برطرف گردد .

دیده شده در کتاب ذکرهای شگفت معصومین علیهم السلام ، سید عباس اسلامی حسینی ، نشر بوستان قرآن ، ص ۹۱

آثار پرخوری در کلام رسول اکرم صلی الله

این بیان نورانی رسول گرامی صلی الله و علیه و آله است که فرمود پرخوری بد است نه فقط برای این که طب می گوید برای این که عقل می گوید بد است « آن بیان نورانی حضرت امیر این بود که « هیچ طلبه و دانشجوی پر خور عالم نخواهد شد »

بالاخره غذا یک حساب و کتابی دارد ، مگر انسان هر چقدر دهانش باز باشد و معده اش حال دارد داخل معده اش می ریزد ! هیچ طلبه و هیچ دانشجویی ، اگر پر خور باشد دانشمند نمی شود ، غذا یک حدی دارد .

حالا این مربوط به‌علم و سواد است ، بالاتر از علم و سواد که فضایل اخلاقی است فرمود ؛ پرخوری قساوت قلب می آورد.

آن بیان نورانی حضرت امیر ناظر این بود که پرخوری با باسواد شدن جمع نمی شود . این بیان نورانی رسول گرامی اسلام صلی الله ناظر به این است که پرخوری با طهارت دل و شکستگی دل همراه نیست . چرا که قلبی که شکسته نباشد ، قسی باشد میزبان خدا نیست.

سخنان آیت الله جوادی آملی شنیده شده .

تدابیر پاکسازی بدن در فصل بهار 

سید مهدی میر غضنفری متخصص فیزیولوژی و استاد دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران

پیام درپی جاری شدن سیل در استانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و اردبیل
 

در پی جاری شدن سیل در استانهای آذربایجان شرقی و غربی و کردستان و اردبیل که به جان باختن تعدادی از هم‌میهنان منجر شد، حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی با صدور پیامی ضمن تسلیت این حادثه مصیبت‌بار تأکید کردند: وظیفه فوری مسئولان ذیربط، کمک به آسیب دیدگان و کاستن از رنج و اندوه آنان است.

متن پیام رهبر معظم انقلاب به شرح زیر است:

بسمه­ تعالی

حادثه سیل در استانهای آذربایجان شرقی و غربی و کردستان و اردبیل که به جان باختن تعدادی از هم‌میهنان عزیز و خسارتهای سنگین مالی انجامید، حادثه‌ئی دردناک و مصیبت‌بار است.

اینجانب با تأثر و اندوه، به داغداران و مصیبت‌زدگان عرض تسلیت و همدردی میکنم و صبر و آرامش قلبی آنان را از خداوند مسألت مینمایم و رحمت و مغفرت برای جان‌باختگان می‌طلبم.

وظیفه فوری مسئولان ذیربط، کمک به آسیب دیدگان و کاستن از رنج و اندوه آنان است. لازم است هیچ تأخیر و سستی در ادای این وظیفه نشود. و امیدوارم خداوند لطف و تفضل و کمک خود را شامل حال مصیبت‌دیدگان و کمک‌کاران فرماید.

سیّد علی خامنه‌ای
٢٦ فروردین ٩٦ 
 

http://farsi.khamenei.ir/message-content?id=36211

ابراهیم ابن ادهم 

نقل است که عیال داری بود ، نماز شام می رفت و هیچ چیز نداشت از طعام و گرسنه بود و دلتنگ که به اطفال و عیال چه گویم که دست تهی میروم ، در دردی عظیم می رفت ، ابراهیم را دید ساکن نشسته گفت : « یا ابراهیم مرا از تو غیرت می آید که تو چنین ساکن و فارغ نشسته ای و من چنین سرگردان و عاجز »

ابراهیم کفت : هر چه ما کرده ایم از حج ها و عبادت های مقبول و خیرات مبرور این جمله را به تو دادیم تو یک ساعت اندوه خود را به ما دادی .

نقل است که معتصم پرسید از ابراهیم که چه پیشه داری ؟ 

گفت :« دنیا را به طالبان دنیا  مانده ام و عقبی را به طالبان عقبی رها کرده ام و بگزیده ام در این جهان ذکر خدای و و در آن جهان لقای خدای .»

دیگری از او پرسید ؛ پیشه تو چیست ؟

گفت : « تو ندانسته ای که کارکنان خدای را به پیشه حاجت نیست »

دیده شده در کتاب تذکرالاولیا ، فریدالدین عطار نیشابوری ، مصحح احمد آرام ، باب یازده ، ص ۹۸

گفتگویی چند با خرد 

با  خرد  دوش  در سخن  بودم

کشف   شد بر دلم  مثالی  چند

گفتم   ای   مایه   همه   دانش

دارم   الحق ز  تو سئوالی  چند

چیست   این    زندگانی    دنیا

گفت  خوابیست  یا  خیالی  چند

گفتمش چیست مال وملک جهان

گفت درد است سر و وبالی چند

گفتم  اهل  زمانه   در  چه  رهند

گفت  در  بند  جمع   مالی  چند

گفتم  این  را  چه حالتست  بگو

گفت  غم  خوردن  و ملالی  چند

گفتم   او  را   مثال  دنیا  چیست

گفت   زالی   کشیده  خالی چند

گفتمش  چیست کدخدائی  گفت

هفته ای عیش و غصه سالی چند

گفتم این   نفس رام  کی   گردد

گفت : چون یافت گوشمالی  چند

فتنه  انگیز گفتمش چه کس اند ؟

گفت  سر  گشتگان   زالی  چند

گفتم  اهل  ستم  چه  طایفه اند؟

گفت گرگ و سگ و شغالی  چند

گفتم  آری  سزای ایشان  چیست

گفت     در   آخرت   نکالی    چند

گفتمش    چیست   گفته    عطار ؟

گفت  پند است و حسب حالی چند

شیخ فریدالدین عطار نیشابوری