این صدای ناله گویا مال زخم مادر است
این که می پیچد ، صدای آه های مادر است
آه ، ای زخم های بدخیم کمی آهسته تر
این که دارد می دهد جان ، نور چشم حیدر است .

                                                                       شیرین میر آخوری طلبه پایه سوم

به گزارش حوزه علمیه کوثر ورامین ، زهرا وفایی نجات استاد حوزه علمیه امروز در مراسمی که به مناسبت ایام فاطمیه و شهادت جانگداز حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) در مدرسه علمیه کوثر ورامین با حضوراساتید و طلاب این مدرسه برگزارشد به ایراد سخنرانی پرداخت و با اشاره به شأن و شخصیت حضرت زهرا سلام الله گفت : در عالم خلقت شأن و مقام حضرت زهرا سلام الله علیها  بسیار عظیم بوده و مورد ستایش انبیاء و اولیاء الهی قرار گرفته است .

وی با اشاره به این که مقام حضرت زهرا سلام الله علیها تنها به دلیل شأن معنوی ایشان نبوده بلکه اعمال این بانوی بزرگوارش سبب کسب مقامات شده است بیان داشت ؛ در سیرهٔ عملی حضرت زهرا سلام الله علیها کسب رضایت الهی ، ترجیح دادن  فقر و تنگدستی بر سیری و ثروت ،دفاع از اسلام و ولایت در هر  شرایطی قابل توجه و تأمل است .

وفایی نجات حضرت فاطمه سلام الله علیها  را الگوی عملی برای همه انسان ها در همه زمان ها دانست و ابراز کرد : درست رفتار کردن در شرایط بحرانی و حساس و همچنین مقابله ایشان با بی تفاوتی مردم نسبت به امر ولایت ، از ویژگی های بارز حضرت زهرا سلام الله علیها  به شمار می رود .

استاد حوزهٔ علمیه با اشاره به این که امروز لازم است همهٔ افراد جامعه به تأسی از حضرت زهرا سلام الله علیها  ، نسبت به بی تفاوتی هایی که  در جامعه پیش می آید بی توجه نباشند، تاکید کرد ؛ حضرت زهرا سلام الله درراستای دفاع از  امر ولایت هرگز بی تفاوت نبودند .

وفایی نجات افزود به همین سبب حضرت زهرا سلام الله با کاملترین روش ، در بهترین زمان ، در حضور سران انصار و مهاجر ، به ایراد سخنرانی و خطبه در مسجد النبی ( صل الله و علیه و آله و سلم ) پرداختند و موضع خود را در دفاع از ولایت به صراحت بیان کردند . 

وی با بیان این که طول عمر مبارک حضرت بیش از ۱۸ سال نبود اظهار داشت ؛ حضرت زهرا  سلام الله در انجام مسئولیت های  فردی و اجتماعی خود به بهترین شکل ایفای نقش کردند و این بهترین الگو برای همه انسان ها درهمهٔ اعصار است تا بدانند کیفیت عمر بهتر از طول عمر است .

چرا نباید نام اصلی امام زمان ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) ( م ح م د ) را به کار برد ؟

در زمان پیامبر گرامی اسلام احادیثی از ایشان نقل شده که فرمودند : فرزندی از فرزندان من ظهور می‌کند که اسم او اسم من و کنیه او کنیه من است . امام حسن عسکری ( علیه السلام ) اسم فرزند خود را ( م ح م د ) گذارد . اما وضع به گونه‌ای فراهم شد که به حسب ظاهر امام زمان را به این نام صدا نزنند ، زیرا این امر خطر جانی وی را درپی داشت . به همین دلیل به خاطر حفظ جان امام از بردن نام وی نهی شده است و در روایات نیز به همین مطلب اشاره شده است .

در اصول کافی روایاتی آمده که شیعیان را از بردن نام حضرت و مشخص کردن مکان ایشان نهی کرده است . سمعتُ أبا الحسن العسکریّ علیه السلام یقول الخلف من بعدی ….. امام هادی علیه السلام فرمود ؛ با جانشین فرزندم حسن چگونه خواهید بود ؟ او را نخواهید دید و نام بردن او جایز نیست . پرسیدند : پس چگونه از او یاد کنیم ؟ حضرت فرمود : بگویی حجت آل محمد صلی الله و علیه و آله و سلم . ۱

علی بن محمد عن ابی عبدالله الصالحی قال سألنی اصحابنا  بعد مضی أبی محمد …. دوستان ما بعد از شهادت امام عسکری  علیه السلام از من درخواست کردند از اسم و مکان حضرت سؤال کنم . جواب آمد : اگر آنان را بر اسم او راهنمایی کنی ، آن را پخش می‌کنند . اگر مکان او را معین کنی ، دشمنان را به آن جا راهنمایی می‌کنند .۲

برهمین اساس برخی باور دارند در زمان غیبت کبری - به دلیل این که جان امام درخطر نیست - بردن نام حضرت اشکالی ندارد . چون امروزه تمامی افراد نام حضرت را می‌دانند . حتی علمای اهل سنت نام ایشان را در کتابهایشان آورده اند پس نوشتن یا گفتن نام حضرت چه به طور خصوصی یا در محافل عمومی اشکالی ندارد .۳ 

برخی از عالمان دینی احادیثی را که بر عدم جواز نام بردن امام زمان دلالت دارد ، مخصوص دوران غیبت صغری می‌دانند و یاد نام ایشان را در غیبت کبری جایز می‌دانند .۴ البته برخی ذکر نام حضرت را - در زمان غیبت کبری نیز - جایز نمی دانند ، زیرا در روایات از جمله در توقیعی ( نامه) حضرت حجت علیه السلام می‌فرماید : « هر کس نام مرا بین مردم ببرد ملعون است  » ۵  و در برابر این عقیده نیز عده‌ای می‌گویند منع توقیع مربوط به دورهٔ غیبت صغری است .

و در مجموع ؛ به نظرمی‌رسد بردن نام ایشان در حال حاضر مشکلی ندارد ، مگر اینکه بخواهیم احتیاط کنیم .

_________________________________________________

 ۱- مرحوم کافی ، اصول کافی ، انتشارات دارالکتب الاسلامی ، ج ۱ ، ص ۳۳۳.

۲- همان .

۳- مجله حوزه شماره ۷۰ - ۷۱ ، ص ۹۰ ، با تلخیص و اضافات .

۴- همان .

۵- شیخ صدوق ، کمال الدین و تمام النعم ، قم ، موسسه نشر اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، ص ۶۴۸ . 

از آیت الله بهجت پرسیده شد  : راه رسیدن به حضور قلب در نماز چیست ؟ 

ایشان پاسخ دادند دو کار در کنار هم ؛

۱- نمازگزار به وسوسه‌های شیطانی که غیر اردی به وجود می‌آید کاری نداشته باشد .

۲- هر وقت در نمازش توجه پیدا کرد اختیاراً به غیر خدا توجه نکند .

سپس در توضیح این مطلب فرمودند : شیطان می‌خواهد اختیاراً انسان را متوجه غیر خدا کند و وقتی دید در حال اختیار به غیر خدا توجه نمی‌کند او را رها می‌کند.

آیا انسان باید غرایزش را سرکوب کند؟

 اين غرایز را خداوند در انسان آفريده و لذا سركوب‏ آن جايز نيست، بلكه بايد آن را كنترل و مهار كنيم. وجود غرایز براى حفظ و بقا و تكامل نسل بشر ضرورت دارد. اگر شكم نباشد، انسان از گرسنگى می ميرد، اگر غضب نباشد، انسان از خود دفاع نمی كند و اگر شهوت نباشد، نسل بشر قطع می ‏گردد. ولى براى ارضاى غرایز بايد مسير صحيح طى شود. غرائز مثل كپسول گاز هستند كه اگر از طريق صحيح وارد اجاق گاز شود، نتيجه‏ راش حرارت و پخت و پز است، ولى اگر بدون كنترل باشد، انفجار و خطر را در پى خواهد داشت.

خودآرايى براى زن يك غريزه است، اين غريزه اگر در خانه به كار گرفته شود زندگى را شيرين و پر محبت خواهد كرد، امّا اگر اين خودآرايى در خيابان انجام گرفت، سبب متزلزل كردن خانواده‏هاى ديگر خواهد شد. مردى كه در خيابان صدها زن آرايش كرده می بيند، وقتى به خانه برمی گردد نسبت به همسر خود علاقه چندانى نشان نمی دهد، زيرا جلوه‏هاى خيابانى علاقه او را نسبت به همسرش متلاشى كرده است.
به علاوه اين جلوه‏ها در دل افرادى كه ازدواج نكرده ‏اند طوفانى برپا می كند كه يا او را مثل شمع آب می كند و می سوزاند و يا او را به فكر تجاوز و سوء قصد می ‏اندازد و آثار سوئى همچون فرار از خانه، تهديد، خودكشى، امراض مقاربتى و روانى و بچه ‏هاى سر راهى را به دنبال دارد.

محسن قرائتی ، مجموعه آثار حجه السلام و المسلمین محسن قرائتی ، پرسش هاى مهم، پاسخ هاى كوتاه(تمثيلات)، ص: 39

استاد فاطمی نیا از شخصی نقل  می کردند : من در قسمت بایگانی اداره ای کار می کردم و پرونده‌های متعدد و بعضا مهم می‌آوردند و ما در آنجا قرار می دادیم ، یک روز پرونده بسیار مهمی به دستم رسید ، چند روزی که گذشت متوجه شدم آن پرونده گم شده است . هر چه گشتم پیدا نشد .

درآن گیر و دارکه کاملا ناامید شده بودم - پرونده به اندازه‌ای مهم بود که به بنده خدا خبر دادند ،چون شما مسئول پروندها هستید اگر تا چندروز دیگر پیدا نشود حکمی سنگین مانند حبس ابد در مورد شما اجرا می‌شود - از این رو نزد یک نفر اهل دل رفتم ایشان دستور ختمی دادند که انجام بده ، همان توسل را انجام دادم . روزی که قرار بود نتیجه بگیرم از پرونده خبری نبود با ناراحتی ازمنزل بیرون آمدم تا نزدیکی خیابان مولوی رفتم ، دیدم پیرمردی جلو آمد و گفت : آقا مشکل تو به دست آن شخص که عرقچین به سر دارد و دارد می‌رود حل می‌شود .

بدون توجه به شخص ، با شنیدن کلمات به سمت مرد عرقچین به سر دویدم و گفتم آقا جان به دادم برس به من گفته‌اند مشکلم به دست شما حل می‌شود ، پیرمرد نگاهی به من کرد و گفت خجالت نمی کشی ؟! حالتی بهت زده و متعجب داشتم .ایشان فرمودند چهار سال است که شوهرخواهرت فوت شده  و یک مرتبه هم به خواهرت و بچه هایش سر نزده ای ، انتظار داری کارت هم پیچ نخورد ؟ تا نروی و رضایت آنان را جلب نکنی مشکلت حل نمی شود .

بعد از شنیدن صحبت پیرمرد بلافاصله به منزل خواهرم رفتم . وقتی در زدم خواهرم در را باز کرد و مرا نگاه کرد و گفت چطور شده بعد از چهار سال آمدی ؟ گفتم خواهر از من راضی باش و بچه هایت را از من راضی کن . رفتم مقداری هدیه گرفتم آوردم و آن‌ها را راضی کردم . فردا که به  اداره رفتم به من خبر دادند که پرونده پیدا شده است .

این پیرمرد عرق چین به سر کسی نبود جز مرحوم شیخ رجبعلی خیاط .

اقتباس و ویراست از کتاب هزار و یک حکایت اخلاقی .