ناسپاسی گناه بزرگی است

امام جواد علیه السلام فرمودند :« نعمتی که شکر آن به جا آورده نشود همچون گناهی است که بخشوده نمی شود »

اگر خداوند نعمتی را به من عطا نمود و من شکر آن را به جای نیاوردم ، برایم چون گناهی است که هرگز بخشوده نشده ، با این توصیف باید برای گناهان خود یک حساب باز کرد و برای نعمت هایی که شکرش به جا آورده نشده ، حسابی جدا !

نعمت سلامتی ، چشمانی بینا ، زبانی گویا ، گوش های شنوا ، دیت و پای سالم ، بدن سالم … شکر کدام از این نعمت ها را به جای آورده ام ؟ یا بهتر بگویم با کدام یک از این عضوهایم ناسپاسی نکرده ام ؟ با کدام حرمت خداوندی را پاس داشته ام ؟ با کدام گناه نکرده ام ؟ گوش خود را از شنیدن حرام نگه داشته ام ؟
چشمان خود را از حرام و آن چه خداوند از آن نهی نموده بسته ام ؟

زبان خود را از آن چه نباید می گفتم خاموش داشته ام ؟
قلبم را آلوده به گناه نکرده ام ؟
دستم را ؛ پایم را ؟

کدام یک از عضوهای من هست که تا امروز با آن گناه نکرده ام ؟ شکر نعمتش جدا ؛ کدام را در راه گناه خرج نکردم ؟ هیچ عضوی در بدن ندارم که بتوانم مدعی شوم با آن گناه نکرده ام ، تا خداوند به خاطر آن مرا عفو کند !

با کدامین زبان طلب بخشش نمایم ؟
زبانی که هر لحظه در حال گناه است و مومنان از آزار وطعنه هایش در امان نبوده اند .
با کدام چشم اشک بریزم ؟
چشمانی که آلوده به نگاه حرام است ؟…

دیده شده در کتاب الکترونیک شب های بیقرار ،دکتر سید محمد بنی هاشم ، به همت ایمان روشن بین، ص ۲۵