(آيه۶۹)- در اين آيه اين پرهيزكاران و بندگان گرامى را با دو جمله ديگر مشخصتر ساخته، مى ‏فرمايد: «همان كسانى كه به آيات ما ايمان آوردند و (در برابر فرمان و دستور ما) تسليم بودند» (الَّذِينَ آمَنُوا بِآياتِنا وَ كانُوا مُسْلِمِينَ).

(آيه ۷۰)- آنچه دل بخواهد و چشم از ديدنش لذت برد …! در اينجا پاداش بندگان خالص خدا و مؤمنان صالحى را كه در آيات قبل توصيف آنها به ميان آمده بود بيان مى ‏كند، و بهشت جاويدان را با هفت نعمت ارزنده به آنها نويد مى ‏دهد. نخست مى ‏فرمايد: از سوى خداوند بزرگ و منان به آنها خطاب مى‏ شود «وارد بهشت شويد» (ادْخُلُوا الْجَنَّةَ).

به اين ترتيب پذيرايى كننده واقعى از آنها خداست. سپس به نخستين نعمت اشاره كرده، مى‏ افزايد: «شما و همسرانتان» (أَنْتُمْ وَ أَزْواجُكُمْ).

روشن است بودن در كنار همسران با ايمان و مهربان هم براى مردان لذت بخش است و هم براى زنانشان كه اگر در اندوه دنيا شريك بودند در شادى آخرت نيز شريك باشند. سپس اضافه مى ‏كند: «همگى غرق سرور و شادى باشيد و «در نهايت شادمانى وارد بهشت شويد»! (تُحْبَرُونَ).

« تحبرون» از ماده حب به معنی اثر مطلوب است و گاه به زینت و شادمانی که در چهره ظاهر می شود اطلاق می شود .

(آيه ۷۱)- و در بيان سومين نعمت مى ‏فرمايد: «ظرفها (ى غذا) و جامهاى طلائى (شراب طهور) را گرداگرد آنها مى ‏گردانند» (يُطافُ عَلَيْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ أَكْوابٍ).

آنها در بهترين ظروف، و از بهترين غذا، در نهايت آرامش و آسايش و صفا، و بدون هيچ دردسر پذيرايى مى‏شوند. در مرحله چهارم و پنجم به دو نعمت ديگر اشاره مى‏كند كه تمام نعمتهاى مادى و معنوى جهان در آن جمع است مى ‏فرمايد: «و در بهشت آنچه دلها مى‏خواهند و چشمها از آن لذت مى‏برد موجود است» (وَ فِيها ما تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ).

به هر حال از آنجا كه ارزش نعمت هنگامى است كه جاودانى باشد، در ششمين توصيف، بهشتيان را از اين نظر آسوده خاطر ساخته، مى‏ فرمايد: «شما جاودانه در آن خواهيد ماند» (وَ أَنْتُمْ فِيها خالِدُونَ).

(آيه ۷۲)- در اينجا براى اين كه روشن شود اين همه نعمتهاى بهشتى را به «بها» مى ‏دهند و به «بهانه» نمى ‏دهند مى ‏افزايد: «اين بهشتى است كه شما وارث آن مى‏شويد به خاطر اعمالى كه انجام مى‏ داديد» (وَ تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ).

اشاره به اين كه اعمال شما پايه اصلى نجات شماست، ولى آنچه دريافت مى‏ داريد در مقايسه با اعمالتان آنقدر برترى دارد كه گويى همه را رايگان از فضل الهى به دست آورده ‏ايد!

(آيه ۷۳)- در آخرين و هفتمين نعمت سخن از ميوه ‏هاى بهشتى است كه از بهترين نعمتهاى الهى مى ‏باشد، مى‏فرمايد: «براى شما در بهشت ميوه‏هاى فراوانى است كه از آنها تناول مى ‏كنيد» (لَكُمْ فِيها فاكِهَةٌ كَثِيرَةٌ مِنْها تَأْكُلُونَ).

(آيه ۷۴)- آرزو داريم بميريم و از عذاب راحت شويم! در اينجا سرنوشت مجرمان و كافران در قيامت تشريح شده تا در مقايسه با سرنوشت شوق انگيزى كه مؤمنان فرمانبردار پروردگار داشتند هر دو بعد مطلب روشنتر گردد. نخست مى ‏فرمايد: «مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه خواهند ماند» (إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذابِ جَهَنَّمَ خالِدُونَ).

مجرم از ماده جرم در اصل به معنی قطع کردن است که در مورد قطع میوه از درخت و همچنین قطع خوددرخت به کار می رود . سپس به به ارتکاب هر عمل زشتی گفته می شود ، شاید بدین سبب که اعمال زشت ، انسان را از خدا و اعمال انسانی جدا می کند . در اینجا منظورمجرمانی هستند که به راه کفر رفته اند .

(آيه ۷۵)- ولى از آنجا كه ممكن است «عذاب دائم» با گذشت زمان تخفيف يابد، و تدريجا از شدت آن كاسته گردد آيه شريفه مى‏ افزايد: «هرگز عذاب آنها تخفيف نمى ‏يابد (و هيچ گونه راه نجاتى براى آنان نيست) و در آنجا از همه چيز مأيوسند» (لا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ).

در دو آیه اخیر روی سه نکته تکیه شده است : خلود در آتش دوزخ، عدم تخفیف عذاب ، اندوه و یأس مطلق ، و چه دردناک است عذابی که با این امور آمیخته است .

دیده شده در تفسیر نمونه ، آیت‌الله مکارم شیرازی ، ج ۴ ، ص ۳۷۴و ۳۷۵. سوره زخرف.