توجه ويژه‏ ى امام رضا (عليه‏ السلام) به نماز و قرآن‏

️ دعبل يك كسى بود كه شعرهايش، شعرهاى حماسى و مذهبى بود. مكتبى بود. حكومت بنى عباس مى‏ خواست او را بگيرد و اعدامش كند. ۲۰ سال چوب دارش روى دوشش و فرارى بود. بيست سال، چه شعرايى داشتيم؟ بيست سال آوارگى!

يك روز امام رضا فرمود: من مى‏ خواهم يك جايزه به تو بدهم. پيراهنش را كند و داد. گفت: «احْتَفِظْ بِهَذَا الْقَمِيصِ» اين پيراهن را خوب نگهدار. «فَقَدْ صَلَّيْتُ فِيهِ أَلْفَ لَيْلَهٍ» (وسايل ‏الشيعه/ ج ۴/ ص ۹۹) و در هر شبى، «أَلْفَ رَكْعَهٍ» هزار شب با اين پيراهن نماز خواندم و هر شبى هزار ركعت نماز خواندم. هزار هزار، يك ميليون ركعت نماز در اين پيراهن خواندم. يك ميليون ركعتى كه در كل هشتاد سال ما يكى از آن ركعت‏ها پيدا نمى‏ شود.

شما جرأت داريد دستت را بلند كنى و بگويى: من در عمرم يك ركعت نماز با توجه خواندم؟ يك ميليون ركعت نماز با توجه كه هشتاد سال ما يكى از آن ركعت‏ها را ندارد. بخشش يك چنين پيراهنى به يك چنين شاعرى! و فرمود: «وَ خَتَمْتُ فِيهِ الْقُرْآنَ أَلْفَ خَتْمَهٍ الْحَدِيث» (وسايل‏ الشيعه/ ج ۴/ ص ۹۹) هزار بار هم قرآن ختم كردم.

امام رضا در بخشى از عمرشان حداقل، شايد هم در همه‏ ى عمرشان حالا من همه‏ ى عمر را نمى ‏گويم. هر سه روز يك ختم قرآن مى ‏كردند. مى‏گفت: من مى ‏توانم زودتر ختم قرآن كنم. منتهى در هر آيه‏اى فكر مى‏ كنم كه اين آيه در كجا نازل شد؟ در چه زمانى؟ در چه مكانى؟ به چه مخاطبى و در چه موضوعى؟ چون با اين توجهات قرآن مى ‏خوانم، خسته نمى ‏شد؟ نه! ماهى از شنا خسته نمى‏ شود. ما هستيم كه يك صفحه قرآن مى‏ خوانيم خسته مى ‏شويم. ماهى از شنا خسته نمى‏ شود. از امام رضا بشنويد.

بخشی از برنامه درسهایی از قرآن ۱۴ بهمن ۸۹