ای خاک آرمیده افلاکی!

شهادتت، به «حق» شهادت می دهد و رفتنت، رفته ها را به یاد ها می آورد.

خفتنت در خاک تیره، خفتگان تیره روز را بیدار می کند.

مزار پنهانت، پنهان ها را آشکار می کند،

گریه هایت، از خنده های نا حق پرده بر می دارد.

ایّام فاطمیه، دلهای عاشق و بیقرار،« سرود غم» می خواند و منظومه ی اندوه می سراید. «فاطمیّه» فصل و موسم تجدید داغ های علی است.

در سوگ زهرا، آسمان دل ما ابری و هوای چشمانمان بارانی است.

شیعه، امروز در فاطمیه ای به وسعت ایران، سر بر شانه ی «مظلومیّت» می گذارد و اشک می ریزد. ایّام فاطمیّه، فهرست غم، مظلومیّت و ادعا نامه ی شیعه است.