غیبت باطل کننده وضو است 

گناهی که بر کبیره بودنش جای هیچ گونه شکی نیست غیبت است آن هم به واسطه وعده عذابی است که در قرآن کریم بر آن تاکید شده است . خداوند در آیه ۱۹ سوره نور می فرماید : « ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین امنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والاخره والله یعلم وانتم لاتعلمون : بدرستی کسانی که دوست دارند که امرمنکری را در میان اهل ایمان شیوع دهند، برایشان در دنیا و آخرت عذاب دردناک خواهد بود و خدا می داند و شما نمی دانید..

و همچنین در آبه ۱۲ سوره حجرات می فرماید : « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ يَأْکُلَ لَحْمَ أَخيهِ مَيْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ :اى کسانى که ایمان آورده اید، از گمان هاى بد درباره دیگران ـ که بسیار هم هست ـ بپرهیزید و به آنها ترتیب اثر ندهید، چرا که پاره اى از گمان ها گناه است، و درصدد کشف عیوب مردم برنیایید، و یکدیگر را غیبت نکنید که غیبت مؤمن بسان این است که کسى گوشت مرده برادر خود را بخورد; آیا یکى از شما دوست دارد گوشت برادرش را که مرده است بخورد ؟ شما قطعاً از این کار کراهت دارید »

شهید دستغیب در کتاب گناهان کبیره ، خوردن گوشت برادر مومن در روز قیامت را چنین تفسیر می کند احتمالا این آیه شریفه را می توان به دو صورت تفسیر نمود اول این که کیفیت عذاب اخروی غیبت کننده باشد بر این شکل که در آخرت به صورت خوردن گوشت مرده غیبت شونده متبلور شود و شاهد این مدعا روایت شریفی از پیامی صلی الله است که فرمود :در شب معراج گروهی را در آتش دیدم در حالی که مردار می خوردند .از جبرئیل سوال کردم اینان چه کسانی هستند ؟ جبرئیل گفت : این ها کسانی هستند که در دنیا گوشت مردم را می خوردند یعنی غیبت می کردند .

و دوم این که غیبت کردن به منزله خوردن گوشت مردار غیبت شونده است و خوردن گوشت میت حرام است .۱

غیبت باطل کننده وضو است 

رسول خدا صلی الله فرمودند : « و اغتاب اخاه المسلم بطل صومه و انتقض وضوؤه ، فان مات و هو کذالک مات و هو مستحل لما حرم الله : و هر کس به غیبت برادر مومن خود برود روزه اش باطل است و وضویش بشکند و اگر در این حال از دنیا برود مانند کسی است که حرام خدا را حلال کرده است .»۲

۱_ دیده شده در کتاب گناهان کبیره زبان ، شهرام تاجانی ، نشر شهریار ، ص ۷۸ به نقل از گناهان کبیره ، ج ۲ ، ص ۲۵۹.

۲_ همان ، ص ۸۳، به نقل از ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ، ص ۶۵۱.