تواضع در سیره رفتاری علامه طباطبایی

یکی از شاگردان  علامه طباطبایی می گوید : در طول سی سال که افتخار درک حصر ایشان را داشتم کلمه « من » را از ایشان نشنیدم در عوض عبارت « نمی دانم » را بارها در پاس سوالات از ایشان شنیدم ، همان عبارتی که افراد کم مایه از گفتن آن خودداری می کنند .

گاهی که با عنوان استاد مورد خطاب قرار می گرفت می فرمود « این تعبیر را دوست ندارم ، ما اینجا گرد هم آمده ایم تا با تعاون و همفکری حقایق و معارف اسلام را در می یابیم .»

به تعداد کم یا زیاد شاگردانش توجهی نداشت ، گاهی حتی برای دو یا سه نفر هم درس می گفت . غیر طلاب را نیز از کسب فیض محروم نمی کرد . هر کس در هر لباسی و در هر سنی خدمتش می رسید می توانست از محضرش استفاده کند .

دیده شده در کتاب عطر بندگی ، سید محمدرضا طباطبایی نسب ، انتشارات نورالاعمه ، ص ۱۲۰

سفارش امام موسی کاظم علیه السلام به هشام

یا هشام ! کان امیرالمومنین یقول؛ ما من شی عبدالله به افضل من العقل . و ماتم عقل امره حتی بدون فیه خصال شتی : 

الکفر و الشر منه مامونان. و الرشد و الخیر منه مامولان و فضل ماله مبذول . و فضله قوله مکوف . نصیبه من الدنیا القوت ولا یشبع من العلم دهره . الذل احب الیه مع الله من العز مع غیره . و التواضع احب الیه من الشرف . یستکثر قلیل المعروف من غیره و یستقل کثیر المعروف نفسه . و یری الناس کلهم خیر منه و ان شرهم فی نفسه و هو تمام الامر 

هشام ! امیرالمومنین می فرمود : هیچ وسیله ای برای عبادت خدا بهتر از عقل نیست و عقل کسی کامل نشود جز آنگاه که خصالی چند داشته باشد :

مردم از کفر و شرش ایمن و به رشد و خیرش امیدوار باشند .

مازاد مالش را پخش کند و مازاد حرفش را نگه دارد .

نصیبش از دنیا همان کفاف زندگی باشد .

در همه عمر از علم سیر نمی شود .

ذلت با خدا را از عزت با دیگران دوست تر دارد .

فروتنی را از سربلندی بهتر پسندد .

نیکی اندک دیگر را زیاد شمارد و نیکی بسیار خود را اندک .

همه مردم را بهتر از خود داند و خود را از همه بدتر .

و این پایان کار است .

دیده شده در تحف العقول ، ابن شعبه حرانی ، ترجمه احمد جنتی ، ص ۸۵۸.

بگذارید مردم شاد باشند …

شاید شما هم شنیده باشید که عده ای همیشه می گویند « رفتار هر کس به خودش مربوط است.چرا اجازه نمی دهید مردم آزاد و شاد باشند .»

وقتی ادعا می کنیم که رفتار هر کس به خودش مربوط است پس نیاید از بسیاری از ناهنجاریهای اجتماعی گله مند باشیم . نباید از تصادف با راننده مست و لایعقلی که با سرعت سرسام آور در خیابان ها جولان می دهد و  باعث از بین رفتن جان عزیزانمان می شود ناراحت شویم .

نباید از ضایع شدن حقمان در دادگاهی که متشاکی، قاضی را خریده شکایت کنیم .

نباید از دختران بزک کرده خیابانی که خود را به آسانی در خدمت مردان جامعه قرار می دهند شکایت کنیم .

نباید از کشته شدن فرزندانمان در جاده های ناامنی که راننده اش فقط و فقط خوابش می آمده شکوه کنیم .

نباید از اختلاس های کلان درکشور ناراحت شویم.

نباید به هزاران نبایدهای عملی شده در جامعه معترض شویم . چون خود ما خواسته ایم که آزادی باشد و همه راحت باشند و کسی کاری به کار کسی نداشته باشد . و درنتیجه در هر اتفاق بدی که می افتند هیچ کسی مقصر نیست . قاضی ، مدیر،  مسئول، مرد ، زن ، دختران جوان ، راننده های مست ، معتادان ، اختلاسگران و… همه انسانند و آزاد! پس به حکم آزاد بودنشان می توانند هر کاری خواستند انجام دهند .

آزادند چون آزادی بد معنا شده است ، آزادی بارها و بارها تعریف شد اما کمتر کسی گفت که آزادی ملزوماتی دارد و یا اگر هم گفته شد کمتر شنیده شد . کمتر گفته شده که آزادی بدون مسولیت پذیری ، جامعه ای بی برنامه و بدون رشد و تعالی به بار خواهد آورد اما اگر آزادی توام با مسولیت پذیری افراد جامعه باشد آن جامعه افرادی آزاده خواهد داشت که همواره مسیر رشد و توسعه را طی می کنند .

از مهمترین دلایلی هم که باعث شد آزادی بد معنا شود تغییر رویکرد جوامع از خدامحوری به انسان محوری بود . وقتی جامعه رویکرد خدامحور داشته باشد تمامی افراد برای تک تک کارها و رفتارهای خود عاقبتی را پیش بینی خواهند کرد و کمتر خود را در معرض خطرات و آلودگی های اجتماعی قرار می دهند . 

اما متاسفانه جوامع امروزی با رویکردی اومانیسمی افراد را راحت طلب و تن پرور بارآورده که چشم انداز درستی برای زندگی ترسیم نمی کنند و سود حاصل از کارها را برای حال خود می خواهند . به آینده کمتر توجه دارند و با همنوعان خود بیگانه شده و فقط و فقط به فکر خودشان هستند .

و اینگونه است که با وجود پیشرفت های فراوان در زمینه های مختلف ، بشر امروز کمتر روی آرامش را می بیند ، چرا که آزادی را منهای خدا می داند ، شادی را با خدا محال می پندارد، لذات زندگی را در گناهان می بیند.

و شاید عده ای فریاد آزادی سر داده اند که خدا را از زندگیها حذف کنند ، آخر مگر انسان خدامحور آزاد است ؟؟؟

 عبدی متین

کسی که از عدل سخن گوید و غیراز آن عمل کند 

معلی خنیس روایت کردهدکه حضرت صادق علیه السلام فرمود : « إن من شد الناس حسره البوم القیامه من وصف عدلا شم عمل بغیره  :پرحسرت ترین مردم در روز قیامت کسانی هستند که از عدل سخن بگویند و جز به آن عمل نماید ».۱

سخت کیفرترین مردم در روز قیامت :

قتبه أعشی روایت کرده که حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : « إن اشد الناس عذابا یوم القیامه من وصف عدلا و عمل بغیره: همانا از سخت کیفرترین مردمان در روز قیامت ، کسی است  که از عدالت سخن بگوید و جز آن عمل کند .»۲

چه کسانی در روز قیامت به صورت در دوزخ می افتند ؟

ابوبصیر درباره آیه ۹۴ سوره شعرا که فرموده « و ایشان و گمراهان به رو در دوزخ می افتند ،»

روایت کرده که حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند : ای ابوبصیر آنان مردمی هستند که به زبان از عدالت سخن گفتند و در عمل با آن مخالفت کردند .

همچنین حضرت جواب این پرسش را که چه کسانی در روز قیامت به صورت در دوزخ می افتند ؟ چنین بیان فرمودند : « ابلِغ شیعَتَنا لن ینال ما عندالله الا بعمل ، و أبلغ شیعَتَنا أن اعظم الناسِ حسره یوم القیامه من وصف عدلا ثم یخالفه الی غیره : خیثمه گفت : امام صادق علیه السلام به من فرمود :به شیعیان ما برسان که آنچه که نزد خداوند است هرگز جز با عمل نمی رسند و به شیعیان ما برسان که بزرگ حسرت ترین مردمان در قیامت ، کسی است که از عدل سخن بگوید سپس در عمل با آن مخالفت کند .»۳

۱_ دیده شده در کتاب گناهان کبیره زبان ، شهرام تاجانی ، نشر شهریار ، ص ۱۸۶، به نقل از کافی کتاب ایمان و کفر ، ج ۳ ، ص ۶۳۱، روایت ، ۲۵۰۴

۲_ همان ، به نقل از کافی ، ج ۳ روایت ۲۵۰۵

۳_ همان ، روایت ۲۵۰۷

وصیت نامه شهید محمود فرازنده نیا 

آری من جوان بودم، غرق در گناه و معصیت و همیشه از خدا می خواستم که مرا ببخشد و هدایت کند. خداوند مرحمتی کرد و انقلاب اسلامی را به ما داد. به انقلاب علاقمند شدم و عاشق امام و دوست داشتم در این راه تلاش کنم. به همین جهت وارد انجمن اسلامی و بسیج شدم. آن قدر تلاش کردم تا بتوانم به جبهه بروم و با پیروزی اسلام، جانم را فدای اسلام کنم. با خدا عهد بستم که خدایا! من عزیزترین چیزی که دارم، یعنی جانم را فدای اسلام و قرآن می کنم.

آنقدر به جبهه می روم و می جنگم تا شهید شوم .

ای جوانان مبادا در غفلت بمیرید که علی الکبر امام حسین علیه السلام در راه حسین و با هدف شهید شد .

من با خدا عهد کردم که خدایا من عزیزترین چیزم یعنی جانم را فدای اسلام و قرآن می کنم .

سخنی دارم با خانواده عزیزم : از شما می خواهم که پشتیبان امام و ولایت فقیه باشید و همیشه یار و یاور انقلاب باشید .

خانواده عزیزم ؛ شهادت من نباید در شما سستی و لغزش ایجاد کند ؛ برداران نگذارید اسلحه من به زمین بیفتد و به دشمن فرصت و مهلت ندهید چون دشمنان همواره برایمان نقشه می کشند پس نگذارید دشمن به اسلام لطمه ای وارد کند.

حاج اصغر فرازنده نیا پدر شهید محمود فرازنده نیا نسخه ای از وصیت نامه فرزند خود را  به ما هدیه کرد . 

گفتگو با حاج علی اصغر فرازنده نیا پدر شهید محمود فرازنده نیا از شهدای آب باریک ورامین 

 از دوران کودکی  فرزندتان برایمان بگویید.

محمود زمانی که مدرسه می رفتند به ایشان آقا مومن می گفتند و پیش نماز مسجد هم بودند وقتی که آقای خمینی می خواست بیاید ، با هم پای پیاده رفتیم حرم آقای عبدالعظیم علیه السلام و از شاه عبدالعظیم علیه السلام تا خودبهشت زهرا پیاده آمد .به شهادت هم بسیار علاقه داشت .

 چه شد که اجازه دادید رفت جبهه؟

گفت می خواهم بروم جبهه و من هم اجازه دادم .

چند ساله بودند که به جبهه رفتند؟

13 سالش بود که به جبهه رفت و 16 سالش بود که در «عملیات کربلای ۲» در منطقه ی «حاج عمران» در شهریور سال ۱۳۶۵ شهید شد.

در مورد اخلاق ایشان کمی توضیح دهید.

بسیار مردم دار بود . آن موقع که قرار بود امام بیاید تمام کوچه را چراغانی می کرد . یادم هست ما 13 بدر می خواستیم برویم بیرون به ما می گفت : از خانواده شهدا خجالت بکشید .

در مورد نحوه شهادت ایشان کمی توضیح دهید.

آمدند به ما گفتند که مفقود شده است و ما سه روز تمام بیمارستان ها را گشتیم و بعد یک نفر به ما گفت که شهید شده است و همانجا دفنش کردند و جنازه اش را بعد ار 14 سال برای ما آوردند . بعد از 14 سال بدنش سالم بود . چکمه اش سالم بود .

هر وقت که بیکار بود می آمد کمک من کشاورزی می کرد و روز آخری که می خواست برود گفتم محمود فصل تابستان است کمک من کن ؛ گفت : بابا جان مملکت در خطر است من باید بروم جبهه کمک کنم و اگر شهید شدم ناراحتی نکنید .

تا به حال به خوابتان آمده است؟

خوابش را می بینم به من گفت از بابت من ناراحتی نکن… بنده برای پسرم حسینه و مسجد ساخته ام زینبیه ساخته ام او هم به من کمک می کند .

بسیار سپاسگذاریم که وقت خود را در اختیار ما گذاشتید

تفدیم به روح بلند شهید حججی ها

یک عمر گفتند و گفتیم : خدایا ما را مدیون خون شهدا مکن….

حال اما امروز، با دیدن صحنه ی حلقوم بریده ات با دیدن آرامش لحظه ی جان دادنت ، با دیدن خون به ناحق ریخته ات ، شک دارم. شک دارم مدیون خونت نباشیم. شک دارم فردای قیامت مادرت دامانمان را نگیرد و بابت خون پسرش سوال پیچمان نکند.

خون تو بر ذمه ی ماست و جوانیت هم.

بگذر از ما…مایی که امروز جو زده و شور گرفته از تو دم می زنیم و فردا راهی غیر راهت را ادمه می دهیم.

بگذر از ما و دین داری امان.تو برای ماندن نام اسلامی که ما از آن دم میزنیم از خونت گذشتی و ما در عمل به دستوراتش وامانده ایم.

بگذار آن حرامیان هم، این دو روز را خوش باشند. بگذار تا عمر دارند بنشینند و از فتح الفتوح سرت رجزها بخوانند ،بگذار قصه ی رگ های بریده ات را چند صباحی با آب و تاب برای یکدیگر روایت کنند.

اینان حواسشان نیست؛ یادشان رفته روزی پدرانشان هم برای برد دو روزه ی دنیا و رسیدن به مقام بریدن راس ارباب کائنات چه جور دست و پا زده اند.یادشان رفته پدران حرامی تر از خودشان هم روزی برای آنکه نامی از حسین بن علی (علیه السلام) برده نشود به بریدن سر اکتفا نکرده،اسب های تازه نفس آوردند و نعل های نو.

حال اما چه شد؟نام ننگین آنها ورد زبان هاست یا اعجاب اربعین حسین(علیه السلام) ما.

بلند آوازه باد نامت.. پاسدار نامدار وطن!

بلند آوازه باد نامت.. که نه تنها نام خود که نام تمامی شهدای مظلوم مدافع حرم را بر زبان ها نشاندی.

بگذار بگویند: طبع خاک سرد است اما گرمی خونت مزاج خاک را تغییر خواهد داد، تو فراموش نخواهی شد همان طور که اربابت فراموش نشد.جاری خون تو و باران چشمهای ما طوفانی به پا خواهد کرد، دیدنی!!

طوفانی که با خود زخم زبان های مرفهین وطنی و جاهلان خودی که هیچ، تمام زخمه های تکفیری و سلفی و صهیونیستی را با خود خواهد شست.

دور نیست آن روز و این را تو بهتر می دانی.تو که بر بلندای جهان جای گرفته ای و به این همه حقارت دنیای ما می خندی.

بلند نامدار ایران! از بالاترین نقطه عرش دعایمان کن که محتاج دعای به یقین مستجاب توئیم.

نوشته شده به قلم م.رمضانی (طلبه)

 نجفِ آباد 

بنام شاه نجف ، گر کنند آبادی
نهند بر لب طفلان رَه ،تبسم و شادی

هزار کاظمی و خرازی خندان
کنند شاگردی محسن اش ، به استادی

وگر بنا کنند شهر را ، نجف آباد
براه دُخت علی سردهند خیل آبادی

بتان یانکی و غرب اش ،هماره در لرزش
ز پتک سرو قدان نجف آباد ی

خوشا ،بحال چنین شهر شورآ‌ور
خوشا سری که درخشد زتیغ بیدادی

به افتخار شجاعان خویش ، خرسندند
بنام نامی شان ، ثبت گشته ، آزادی

برای عشق عزیزان ، حجج مخواهی هان

که سر بپای عشق نهادند به استادی

کنون زبت شکنانش ،خبر رسان چو ابراهیم
تبر به بت زدنش ،چه شیرین بوَد به فرهادی

ابراهیم ابراهیمی ۹۶/۵/۲۱

نشانه های حریت و اسارت انسان 

ما اگر ببینیم که در کارهایمان به آسانی دست از گناه برداریم و آلوده گناه نیستیم ، آزاد هستیم . اما اگر ببینیم با تلاش و کوشش نجات پیدا کینم معلوم می شود که در بند هستیم .ولی آن بند کامل نیستیم که نتوانیم آزاد باشیم ، این را در خودمان می توانیم احساس کنیم ، اینطور نیست که ما خودمان را نشناسیم که تحت ولایت شیطان هستیم یا تحت ولایت فرشتگان هستیم ، انسان اگر مراقب خود باشد این را به طور کامل می تواند بفهمد .

به تعبیر علامه طباطبایی که فرمود سالیان متوالی تحت ولایت شیطان است اما نمی فهمد که تحت ولایت چه کسی است .

انسان به راحتی می تواند بفهمد که تحت ولایت شیطان است یا تحت ولایت فرشتگان این را از خاطراتی به یاد انسان می آید مشخص است ، کارهایی که می خواهیم انجام دهیم اگر به آسانی کار خیر انجام دهیم معلوم می شود آزادیم ، اما اگر با تلاش و کوشش وافر باشد معلوم می شود که گیر کرده ایم ، یکی از پاهایم گیر کرده است و اگر کسی ، بیگانه ای خواست شما را به دام بکشد ؛ « وَإِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ : و اگر وسوسه ای از سوی شیطان تو را تحریک کند [که از این بهترین شیوه دست برداری] به خدا پناه ببر؛ بی تردید او شنوا و داناست».سوره فصلت آیه ۳۶.

سخنان آیت الله جوادی آملی ، شنیده شده .

بهای بهشت 

حضرت علامه حسن زاده آملی می فرماید : از امام صادق علیه السلام روایت شده است که : گفتن لااله الا الله بهای بهشت است .

کتاب ذکرهای شگفت ، سید عباس اسلامی حسینی ،نشر بوستان قرآن ، ص ۳۷