شیعه واقعی 

روزی حضور امام صادق علیه السلام بودم : فرمود : مفضل ! اصحاب ، یعنی شیعیان کوچه چقدرند ؟ 

عرض کردم ؛ اندکند .

چون به کوفه بازگشتم شیعیان به جانم افتادند و تا توانستند پوستین را به آزار دریدند ، گوشت را به غیبت خوردند ، آبروی را بردند چندان که بعضی پیش آمدند و به صورتم پریدند ،بعضی در کوچه های کوفه به کمینم نشستند تا مرا بزنند ، و از هیچ تهمتی فروگذار نکردند .

جریان به سمع حضرت صادق علیه السلام رسید . سال بعد که نزد امام برگشتم در اولین برخورد پس از سلام فرمود : مفضل ! این چه حرفهایی است که شنیده ام به تو و درباره گفته اند ؟ 

عرض کردم : برای من ضرری نداشت . 

فرمود: آری ، به زبان خودشان بوده ، غصب می کنند ! بدا به حالشان ، تو تنها گفتی که اصحاب کمند ، نه به خدا ، اینها شیعه ما نیستند . اگر شیعه بودند از حرف تو خشمگین نمی شدند . خدا شیعه ما را به صفاتی غیر از این توصیف کرده است .

شیعه جعفر نیست جز آن که : زبانش را نگه دارد برای آفریدگارش کار کند . به خواجه اش امیدوار باشد و چنان که باید ازاو بترسد  . 

وای بر آن ها ، در میان این مدعیان تشیع کسی است که از نماز زیاد چون کمان خمیده باشد یا از شدت ترس چون بهت زدگان باشد ، یا از خشوع و افتادگی چون کوران ، یا از روزه بیمار گونه باشد ، یا از خاموشی و سکوت پیوسته به گنگها ماند ؟ 

دراین جماعت کسی هست که شب را از طول نماز و روز را اززحمت روزه به رنج گذراند یا از ترس خدا و شوق ما اهل بیت خود را از لذتها و نعمت های ما اهل بیت محروم کرده باشد ؟

کجا اینها شیعه مایند با این که درباره ما با دشمنانمان می ستیزند چندان که دشمنی آن ها را می افزایند ، چون سگان سرما زده ، از بی صبری ، زوزه می کشند و چون کلاغ طمع می ورزند .

هان ! اگر باعث تحریک و هجوم آن ها بر تو نمی شد می گفتم به خانه ات روی و دررا ببندی و تا زنده ای به رویشان نگاه نکنی ، اما ( به حکم ضرورت ) اگر آمدند آن ها را بپذیر که خدا  آن ها را بر خودشان حجت ساخته و به آنها بر دیگران اتمام حجت فرموده .

مبادا دنیا و آن چه از نعمت و جلوه ، و طراوت و ملک دنیا می بینید ، شما را بفریبد ، اینها زیبنده شما نیست ، به خدا دنیا برای اهلش شایستگی ندارد .

دیده شده تحف العقول ، ابن شعبه حرانی ، باب سفارش های مفضل ، ص ۱۱۵۳.