مفسّران نوشته‎اند: علت نام عرفات آن است كه ابراهیم شبى خواب دید كه باید فرزندش را قربانى كند، چون روز شد در فكر فرو رفت. از این رو آن روز را ترویه نامیدند و چون شب بعد همان خواب را دید و دانست كه خواب حق است نه شیطانى، آن شب را عرفه نامید. بعضى نوشته‎اند: چون اسماعیل در آن روز آب پیدا كرد و سیراب شده آن روز را ترویه گفتند و عرفات به این جهت گفتند كه جبرئیل شب، احكام حج را آورد و پیغمبر فرمود: «قد عرفت.»