119 تا از نشانه های ظهور امام زمان!!!

وقت ظهور امام زمان معلوم نيستش ، حتى مطابق روايات كسایى كه وقت ظهور رو بگن، دروغگو شمرده میشن . (1)
ولى نشونه هایی به عنوان علائم در روايات زیادی اومده كه مربوط به مدت اندكى قبل از ظهور و مربوط به آستانه و آغاز ظهوره ، اين نشونه ها خیلی زيادند كه معروفترين و جامعترين اونا اینه که هرج و مرج در همه چيز دنيا مشهود میشه.
سراسر جهان پر از ظلم و جور و فساد میشه . (2)
اين موضوع در ضمن يك روايت جامع بطور مشروح بيان شده و امام صادق اونا رو توی 119 ماده بيان كردن، که ترجمشو میتنید این پایین بخونید:

حضرت امام صادق (ع) به يكى از يارانش فرمود :

1. هرگاه ديدى : حق بميرد و طرفدارنش نابود شوند.
2. و ديدى كه : ظلم همه جا را گرفته.
3. و ديدى كه : قرآن فرسوده شده و درست معنى نمى شود.
4. و ديدى كه : دين همچون ظرف تو خالى و بى محتوا شده است.
5. و ديدى كه : طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شده اند.
6. و ديدى كه : كارهاى بد آشكار شده و از آن نهى نمى شود و بدكاران بازخواست نمى شوند.
7. و ديدى كه : چنان فسق و فجور آشكار شده كه مردان به مردان و زنان به زنان اكتفاء مى كنند.
8. و ديدى كه : افراد با ايمان سكوت كرده و سخنشان را نمى پذيرند.
9. و ديدى كه : شخص بدكار ، دروغ گويد و كسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى كند.
10. و ديدى كه : بچه ها ، بزرگان را تحقير كنند.
11.و ديدى كه : قطع پيوند خويشاوندى.
12. و ديدى كه : بدكار را ستايش كنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
13. و ديدى كه : نوجوانان پسر ، همان كنند كه زنان مى كنند.
14. و ديدى كه : زنان با زنان ازدواج نمايند.
15. و ديدى كه : مداحى دروغين از اشخاص ، زياد شود.
16. و ديدى كه : انسانها اموال خود را در غير اطاعت خدا مصرف مى كنند و كسى مانع نمى شود.
17. و ديدى كه : افراد با ديدن كار و تلاش نامناسب مؤمنين ، به خدا پناه مى برند.
18. و ديدى كه : همسايه به همسايه خود اذيت مى كند و از آن جلوگيرى نمى شود.
19. و ديدى كه : كافر به خاطر سختى مؤمن ، شاد است.
20. و ديدى كه : شراب را آشكارا مى آشامند و براى نوشيدن آن كنار هم مى نشينند و از خداوند متعال نمى ترسند.
21. و ديدى كه : كسى كه امر به معروف مى كند خوار و ذليل است.
22. و ديدى كه : آدم بدكار در آنچه آن را خدا دوست ندارد ، نيرومند و مورد ستايش است.
24. و ديدى كه : راه نيك بسته و راه بد باز است.
25. و ديدى كه : خانه كعبه تعطيل شده ، و به تعطيلى آن استوار داده مى شود.
26. و ديدى كه : انسان به زبان مى گويد ولى عمل نمى كند.
27. و ديدى كه : مردان از مردان و زنان از زنان لذت مى برند. (يا مردان خود را براى مردان ، و زنان خود را زنان فربه مى كنند).
28. و ديدى كه : زندگى مرد از راه لواط و زندگى زن از راه زنا تامين مى شود.
29. و ديدى كه : زنان همچون مردان براى خود مجالس (نامشروع) تشكيل مى دهند.
30. و ديدى كه : در ميان فرزندان ، كارهاى زنانگى به وجود آيد.
31. و ديدى كه : زن براى زنا با مردان ، با شوهر خود همكارى كمك مى كنند.
32. و ديدى كه : بيشترين مردم و بهترين خانه ها كه زنان را بر بدكارى كمك مى كنند.
33. و ديدى كه : مؤمن ، خوار و ذليل شمرده شود.
34. و ديدى كه : بدعت و زنا آشكار شود.
35. و ديدى كه : مردم به شهادت ناحق اعتماد كنند.
36. و ديدى كه : حلال ، حرام شود و حرام ، حلال گردد.
37. و ديدى كه : دين براساس ميل اشخاص معنى شود و كتاب خدا و احكامش تعطيل گردد.
38. و ديدى كه : جرئت بر گناه آشكار شود و ديگر كسى براى انجام آن منتظر تاريكى شب نگردد.
39. و ديدى كه : مؤمن نتواند نهى از منكر كند مگر در قلبش.
40. و ديدى كه : ثروت بسيار زياد در راه خشم خدا خرج گردد.
41. و ديدى كه : سردمداران به كافران نزديك شوند و از نيكوكاران دور شوند.
42. و ديدى كه : واليان در قضاوت رشوه بگيرند.
43. و ديدى كه : پست هاى مهم واليان براساس مزايده است نه براساس ‍ شايستگى.
44. و ديدى كه : مردم را از روى تهمت و يا سوءظن بكشند.
45. و ديدى كه : مرد به خاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گيرد.
46. و ديدى كه : مرد از بدكارگى همسرش نان مى خورد.
47. و ديدى كه : زن بر شوهر نيست انجام مى دهد ، و به شوهرش خرجى مى دهد.
48. و ديدى كه : مرد همسر و كنيزش را كرايه مى دهد و به غذاى پست (كه از اين راه بدست مى آورد) خشنود است.
49. و ديدى كه : سوگندهاى دروغ به خدا بسيار گردد.
50. و ديدى كه : آشكارا قمار بازى مى شود.
51. و ديدى كه : مشروبات الكلى بطور آشكار بدون مانع خريد و فروش ‍ مى شود.
52. و ديدى كه : زنان مسلمان خود را به كافر مى بخشند.
53. و ديدى كه : كارهاى زشت آشكار شده و هر كس از كنار آن مى گذرد مانع آن نمى شود.
54. و ديدى كه : مردم محترم ، توسط كسى كه مردم از سلطنتش ترس دارند ، خوار شوند.
55. و ديدى كه : نزديكترين مردم به فرمانداران آنانى هستند كه به ناسزاگوئى به ما خانواده عصمت عليهم السلام ستايش شوند.
56. و ديدى كه : هر كس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و شهادتش ‍ را قبول نمى كنند.
57. و ديدى كه : در گفتن سخن باطل و دروغ ، با همديگر رقابت كنند.
58. و ديدى كه : شنيدن سخن حق بر مردم سنگين است ولى شنيدن باطل برايشان آسان است.
59. و ديدى كه : همسايه از ترس زبان بد همسايه ، او را احترام مى كند.
60. و ديدى كه : حدود الهى تعطيل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.
61. و ديدى كه : مسجدها طلاكارى (زينت داده) شود.
62. و ديدى كه : راستگوترين مردم نزد آنها مفتريان دروغگو است.
63. و ديدى كه : بدكارى آشكار شده و براى سخن چينى كوشش مى شود.
64. و ديدى كه : ستم و تجاوز شايع شده.
65. و ديدى كه : غيبت ، سخن خوش آنها گردد ، و بعضى بعض ديگر را به آن بشارت دهند.
66. و ديدى كه : حج و جهاد براى خدا نيست.
67. و ديدى كه : سلطان به خاطر كافر ، شخص مؤمن را خوار كند.
68. و ديدى كه : خرابى بيشتر از آبادى است.
69. و ديدى كه : معاش انسان از كم فروشى بدست مى آيد.
70. و ديدى كه : خونريزى آسان گردد.
71. و ديدى كه : مرد بخاطر دنيايش رياست مى كند.
72. و ديدى كه : نماز را سبك شمارند.
73. و ديدى كه : انسان ثروت زيادى جمع كرده ولى از آغاز آن تا آخر زكاتش ‍ را نداده است.
74. و ديدى كه : قبر مرده ها را بشكافند و آنها را اذيت كنند.
75. و ديدى كه : هرج و مرج بسيار است.
76. و ديدى كه : مرد روز خود را مستى به شب مى رساند و شب خود را نيز به همين منوال به صبح برساند و هيچ اهميتى به برنامه مردم ندهد.
77. و ديدى كه : با حيوانات آميزش مى شود.
78. و ديدى كه : مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى برمى گردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزديده اند).
79. و ديدى كه : حيوانات همديگر را بدرند.
80. و ديدى كه : دلهاى مردم ، سخت و ديدگانشان خشك و ياد خدا برايشان گران است.
81. و ديدى كه : بر سر كسبهاى حرام آشكارا ، رقابت كنند.
82. و ديدى كه : نماز خوان براى خودنمائى نماز مى خواند.
83. و ديدى كه : فقيه براى دين ، فقه نمى آموزد و طالب حرام ، ستايش و احترام مى گردد.
84. و ديدى كه : مردم در اطراف قدرتمندانند.
85. و ديدى كه : طالب حلال ، مذمت و سرزنش مى شود و طالب حرام ستايش و احترام مى گردد.
86. و ديدى كه : در مكه و مدينه كارهائى مى كنند كه خدا دوست ندارد و هيچ كس بين آنها و كارهاى بدشان مانع نمى شود.
87. و ديدى كه : آلات موسيقى و لهو در مدينه و مكه آشكار گردد.
88. و ديدى كه : مرد سخن حق گويد و امر به معروف و نهى از منكر كند ولى ديگران او را از اين كار بر حذر مى دارند.
89. و ديدى كه : مردم به همديگر نگاه مى كنند ، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مى كنند) و از مردم بدكار پيروى نمايند.
90. و ديدى كه : راه نيك خالى و راه رونده ندارد.
91. و ديدى كه : مرده را مسخره كنند و كسى براى او اندوهگين نشود.
92. و ديدى كه : سال به سال بدعت و بديها بيشتر شود.
93. و ديدى كه : مردم و جمعيتها جز از سرمايه داران پيروى نكنند.
94. و ديدى كه : به فقير چيزى دهند كه برايش بخندند ولى در راه غير خدا ترحم كنند.
95. و ديدى كه : علائم آسمانى آشكار شود و كسى از آن نگران نشود.
96. و ديدى كه : مردم مانند حيوانات در انظار يكديگر عمل جنسى بجا مى آورند و كسى از ترس مردم از آن جلوگيرى نمى كند.
97. و ديدى كه : انسان در راه غير خدا بسيار خرج كند ولى در راه خدا از اندك هم مضايقه دارد.
98. و ديدى كه : عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هيچ احترامى براى آنها قائل نيستند ، بلكه نزد فرزند از همه بدترند.
99. و ديدى كه : زنها بر مسند حكومت بنشينند ، و هيچ كارى جز خواسته آنها پيش نرود.
100. و ديدى كه : پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد ، و پدر و مادرش را نفرين كند و از مرگشان شاد گردد.
101. و ديدى كه : اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدكارى ، كم فروشىو زشتى انجام نداده ، ناراحت است.
102. و ديدى كه : قدرتمندان ، غذاى عمومى مردم را احتكار كنند.
103. و ديدى كه : اموال حق خويشان پيامبر صلى اللّه عليه و آله و سلم (خمس) در راه باطل تقسيم گردد و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
104. و ديدى كه : به وسيله شراب ، بيمار را مداوا كنند و براى بهبودى بيمار آن را تجويز نمايند.
105. و ديدى كه : مردم در مورد امر به معروف و نهى از منكر و ترك دين بى تفاوت و يكسانند.
106. و ديدى كه : سر و صداى منافقان بر پا است ولى سر و صداى حق طلبان خاموش است.
107. و ديدى كه : براى اذان و نماز مزد مى گيرند.
108. و ديدى كه : مسجدها پر است از كسانى كه از خدا نترسند و غيبت هم نمايند.
109. و ديدى كه : شرابخوار مست ، پيش نماز مردم شود.
110. و ديدى كه : خورندگان اموال يتيمان ستوده شوند.
111. و ديدى كه : قاضيان برخلاف دستور خداوند قضاوت كنند.
112. و ديدى كه : استانداران از روى طمع ، خائنان را امين خود قرار دهند.
113. و ديدى كه : فرمانروايان ، ميراث (مستضعفان) را در اختيار بدكاران از خدا بى خبر قرار دهند.
114. و ديدى كه : بر روى منبرها از پرهيزكارى سخن مى گويند ولى گويندگان آن پرهيزكار نيستند.
115. و ديدى كه : صدقه را با وساطت ديگران بدون رضاى خدا و به خاطر درخواست مردم بدهند.
116. و ديدى كه : وقت (اول) نمازها را سبك بشمارند.
117. و ديدى كه : هدف مردم ، شكم و شهوتشان است.
118. و ديدى كه : دنيا به آنها روى كرده.
119. و ديدى كه : نشانه هاى برجسته حق ، ويران شده است ، در اين وقت خود را حفظ كن و از خدا بخواه كه از خطرات گناه نجاتت بدهد … (3)

1. بحار، ج 52، ص 101 تا 122 اثباة الهداة ، ج 7، ص 86
2. المجالس السنيه ، ج 5، ص 398
3. بحار، ج 52، ص 256 به بعد

( برگرفته از کتاب فتنه های آخرالزمان )