عید غدیر را که در روایات اسلامی به عید الاکبر تعبیر شده است می توان بزرگترین عید ادیان الهی نامید چرا که حاصل تمام فرستادگان الهی در این روز به نتیجه رسیده است.
   آنگاه که نوح نبی بر مردم نازل شد دین خود را بر آنها عرضه داشت و فرمود: ( خداوند شما را به این دین فرا خوانده است امام بدانید که بعد از من پیامبری خواهد آمد که آیین او کاملترین است پس به او بگروید و آگاه باشید که کاملترین دین، نزد آخرین فرستاده است)همین طور ابراهیم، موسی و عیسی(ع) آمدند و به تدریج دین خدا را کامل نمودند و وعده به کاملترین دین، یعنی دین آخرین رسول الهی دادند.₁

   پس از حادثه عظیم غدیر یکی از مسئولیتهای سیاسی اجتماعی مسلمین این بود که آن روز بزرگ را جشن بگیرند بزرگ بشمارند که از دیدگاه امامان شیعه بزرگ ترین عید ملت اسلام ،عید غدیر است.

   امام رضا(ع) فرمودند: روز غدیر روز زینت و آراستن است، کسی که برای روز غدیر خود را بیاراید، خدا گناهان او را چه کوچک باشد، چه بزرگ می آمرزد.₂

چندآیه در قرآن کریم اختصاص به روز غدیر دارد از جمله:1. آیه 67 سوره مائده اولین آیه یا ایُّها الرسول بلِّغ   2. آیه 3 سوره مائده: اَلیومُ اکمَلتُ لَکُم دینکُم  3. آیه 1 و 2 سوره معارج : سَأَلَ سائِلٌ بِعذابٍ واقعٍ  4. آیه 79 سوره بقره: فَوَیلٌ لِلَّذینَ یَکتُبُونَ الکتابَ₃

1. نشریه کوثر هدایت، مدرسه علمیه ورامین، ص 9

2. اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ص 742

3. غدیر شناسی،محمد دشتی، ص 82

غدیر علی، هنوز هم چشمه ای لبریز از آب حیات و دریایی موّاج از کرامت هاست.
غدیر یک کتاب مبین است.
غدیر، عید ولایت بود.
غدیر تداوم خط رسالت در آیینه «امامت» است.
پس عاشورا با امامت پیوند دارد و غدیر با کربلا پیوسته است.
غدیر کاشتن بذر ولایت در جان هاست.
غدیر،نشان دادن خورشید به گرفتاران ظلمت هاست.
غدیر « عید الله الاکبر » است.عید آل محمد، عید هواداران حق و وفاداران به پیامبر.
غدیر، روز بشریت و روز انسان است. غدیر، تداوم رسالت محمد در ولایت علی است. غدیر عید پیمان و میثاق و عهد است.₁

1. قطعات، جواد محدثی،ص 121

مفسّران نوشته‎اند: علت نام عرفات آن است كه ابراهیم شبى خواب دید كه باید فرزندش را قربانى كند، چون روز شد در فكر فرو رفت. از این رو آن روز را ترویه نامیدند و چون شب بعد همان خواب را دید و دانست كه خواب حق است نه شیطانى، آن شب را عرفه نامید. بعضى نوشته‎اند: چون اسماعیل در آن روز آب پیدا كرد و سیراب شده آن روز را ترویه گفتند و عرفات به این جهت گفتند كه جبرئیل شب، احكام حج را آورد و پیغمبر فرمود: «قد عرفت.»

 السلام علیک یا ابا جعفر یا محمد بن علی ایها الباقر یابن رسول الله انا توجهنا و استشفعنا و توسلنا بک الی الله

و قدمناک بین یدی حاجاتنا یا وجیها عند الله اشفع لنا عند الله

     به سر می پرورانم من هوای حضرت باقر(ع)

به دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر(ع)

ز عشقش جان من بر لب رسیده کس نمی داند

که نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر(ع)

1. وان الراحل الیک قریب المسافه وانک لا تحجب عن خلقک

2. هر جا باشیم با او هستیم یک قدم بر خویش نهادن می خواهد.
   
3. یک قدم بر خویشتن نه               وآن دگربر کوی دوست
4. اگر کسی می خواهد به خدا برسدوبار سنگین گناه نداشته باشد راهش دور نیست وقتی روی هوی خود قدم گذاشت به معبود خود میرسد
   
5. خدایا به حرمت این مهمانی ازگناه همه مهمانان خود به حق سید الساجدین بگذز الهی آمین.
   

انتظار

انتظار در ردیف مهمترین مسائلی است که امامان مابه آن پرداخته اند تا جائیکه این موضوع را کنار موضوعات مهمی چون توحید قرار دادند وکنار قبولی اعمالی چون توحید وشهادتین است .همانطور که این بدون ولایت ناقص است ولایت بدون انتظار هم ناقص است،طبق سریح آیات غدیر واعتقادی که ماازقرآن  وعترت بدست آوردیم ،تکمیل دین ورضایت خدا از دین وقتی است که ولی به عنوان محافظ قرآن قرار دارد که همان ولایت اهلبیت است.

قال رسول الله (صلی الله علیه واله):مثل اهلبیتی کمثل سفینة النوح من رکب فیها نجی ومن تخلف عنها هلک 

گویا آخر الزمان طوفانی به پامی شود که مثل طوفان زمان نوح همه شما را می بلعد الا کسانی که دست به دامن اهلبیت شوند.

حال ما می خواهیم در کشتی امام زمان بنشینیم قطعاً این کشتی حقیقی نیست  واین کنایه از حقایق باطنی است. این نجات به چند قدم نیاز دارد:

1ـ معرفت 2ـ ولایت 3ـ محبت 4ـ پیروی کردن از آنها 5ـ شنیدن سخنان آنها و…

.به انتظار روزی که در ظهور  میلادش راجشن بگیریم .

اللهم عجل لولیک الفرج   

روی عن ابی الحسن موسی بن جعفر(ع)

   هر اندازه مردم گناهان تازه وجدیدی کنند که قبلا نمی کردند،خداهم بلا هایی تازه وجدید به آنهادهد که به حساب نمی آوردند.

                                                                                                     (تحف العقول-ص 434)

مهدیا هر طرفی در طلبت رو کردم    هرچه گل بود به عشق رخ تو بو کردم

آفتابا به سر شیعه دلدار بتاب      تانگویند که بیهوده هیاهو کردم