بزرگترین معصیبت

خداوند فرموده است « هیچ مصیبتی به شما نمی رسد مگر این که خودتان سبب آن شده اید» سوره شوری ، آیه ۳۰ .

در این شب ها باید از گناهانی توبه نمود که ما را با مصیبت ها دست به گریبان نموده است ، تا خداوند نبخشاید رهایی از دردها و مصیبت ها هم امکان نخواهد داشت .

اما آیا تا به حال اندیشیده ایم که بزرگترین مصیبتی که در زندگی گریبانگیر آن هستیم ، کدامین مصیبت است ؟ کدامین درد و بلا است ؟ با فزونی گناهانمان گرفتار آن شده ایم
کمی رزق ؟سختی ها و فشار زندگی ؟ بیماریهای بی درمان و طاقت فرسا ؛ و یا حتی مستجاب نشدن دعاها ؟ کدام از این مصیبت ها بزرگترین گرفتاری است که روز و شب فکرمان را به خود مشغول ساخته است و از امروزتصمیم گرفته ایم تا برای رهایی از آن دست به دعا برداریم ؟ به انگیزه درمان کدام گرفتاری آمده ایم تا از خداوند آمرزش گناهان خود بخواهیم ؟

هر کس متناسب با ظرفیت و میزان سختی که از هر کدام از این دردها به دوش می کشد لب به سخن می گشاید ، اما گویا من یک مصیبت را از یاد برده ام ، آن گونه از آن غافلم که حتی به عنوان کوچکترین و کمترین مصیبت هم آن را به زبان نیاوردم !

هرگز عجیب نیست ! چرا که آن هنگام از مصیبتی به فغان می آیم که به راستی احساس درد کنم . زمانی دردی را مصیبت می خوانم که پشتم از آن سنگین شده و تحملش برایم غیر ممکن باشد ! در غیر این صورت چه دردی و کدام مصیبت ؟

آری مصیبت غیبت امام زمان عجل الله را به فراموشی سپرده ام و آنگونه از آن غافل شده ام که حتی به عنوان آخرین مصیبت هم آن را بیان نکردم ! مصیبتی که تمام دردها از آن ریشه می گیرد !

بزرگتربن مصیبت را از آن رو غیبت امام زمان عجل الله نمی خوانم که اساسا آن را مصیبت نمی دانم .
غیبت اما عصر بزرگترین درد زندگیم نیست اصلا به آن فکر نمی کنم ! بود و نبود امام زمان عجل الله برایم یکسان است که آن را از یاد برده ام .

چرا غیبتش را مصیبت بخوانم در حالی که صبح تا به شام از نبودش رنجی حس نمی کنم …!

اما ولله قسم ! غیبت امام عصر علیه السلام مصیبت است و بزرگترین آنها !
آنقدر غرق دنیا شدم و به فکر خودم هستم که لحظه ای به آن نمی اندیشم .

دیده شده در کتاب الکترونیک شب های بیقرار ،دکتر سید محمد بنی هاشم ، به همت ایمان روشن بین ،۳۲_ ۳۴