سرخوش ز سبوی غم پنهانی خویشم 

چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم

در بزم  وصال تو نگویم ز کم و بیش 

چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم 

لب باز نکردم به خروشی و فغانی 

من محرم راز دل طوفانی خویشم 

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی 

عمریست پشیمان ز پشیمانی خویشم 

از شوق شکر خنده لبش جان نسپردم 

شرمنده جانان ز گران جانی خویشم 

بشکسته تر از خویش ندیدم به همه عمر 

افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم 

هر چند « امین » بسته دنیا نیم اما 

دلبسته یاران خراسانی خویشم 

سید علی خامنه ای ( روحی فداه)