تمام فاجعه کربلا برای این بود که امام رأی خود را نفروخت .

ازقبل از مردن معاویه و همچنین بعد از مردن او ، در دوره یزید چه زمانی که امام در مکه بودند و چه در بین راه و چه در کربلا ، آنها از امام فقط یک امتیاز میخواستند و اگر آن یک امتیاز را امام به آنها می داد ،نه تنها کاری به کارش نداشتند بلکه انعام هم میدادند و امام نیز آن همه رنج نمی دید. اما  امام تمام آن رنج ها را تحمل کرد و تن به شهادت خود و عزیزانش داد که همان یک امتیاز را ندهد . آن امتیاز فروختن رأی و عقیده بود .

در آن زمان صندوق و انتخاباتی نبود ،بیعت بود . بیعت آن روزها رأی دادن امروز بود . پس اگر امام یک رأی غیر وجدانی و غیر مشروع می داد شهید نمی شد ، شهید شد که رأی و عقیده خودش را نفروخته باشد .

برگرفته از حماسه حسینی ، ج ۲ ، ص ۴۶