باب بدعتها و رای و قیاسها

الحسین بن محمد الاشعری ،عن معلی بن محمد ، عن الحسن بن علی الوشّا  ، و عِده من اصحابنا ، عن احمد بن فضا جمیعا عن عاصم بن حمید ، عن محمد بن مسلم ، عن  ابی جعفر علیه السلام قال : خَطَب امیرالمؤمنین علیه السلام الناس فقال : ایها الناس ! أِنما بدٔٔ وقوع ِِالفتن أهوا تُتٔبعُ و احکام تبدعُُ یخالف فیها کتاب الله یتولی فیها رجال رجالا فلو ان الباطل خلص لم یٔخف علی ذی حجی ولو اپل الحق خلص لم یکن اختلاف ولکن یوخذ من هذا ضغث فیمز جان فیجیان معا فهنا لک استحوذََ الشیطان علی اولیاءه ِِ و نَجیِ الذین سبقت لهم من الله الحسنی  .

امیرالمؤمنین علیه السلام برای مردم سخنرانی کرد و فرمود : ای مردم همانا آغاز پیدایش آشوب ها فرمانبری هوس ها و بدعت نهادن احکامی است بر خلاف قرآن که مردمی به دنبال مردمی آن را به دست گیرند .

اگر باطل برهنه می بود بر خردمندی نهان نمی گشت و اگر حق ناآمیخته مینمود اختلافی پیدا نمی شد ولی مشتی از حق و مشتی از باطل گرفته و آمیخته شوند و با هم پیش آیند ، اینجاست که شیطان بر دوستان خود چیره شود و آن ها که از جانب خدا سبقت نیکی داشتند نجات یابند .

دیده شده در اصول کافی ، محمد بن یعقوب بن اسحاق الکلینی رازی ، ترجمه سید جواد مصطفوی ، ج ۱ ، ص ۶۹.