صفات نیکو در کلام علی علیه السلام

فَالْمُتَّقُونَ فِیهَا هُمْ أَهْلُ الْفَضَائِلِ: مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ، وَ مَلْبَسُهُمُ الاِقْتِصَادُ، وَ مَشْیُهُمُ التَّوَاضُعُ. غَضُّوا أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اللّهُ عَلَیْهِمْ، وَ وَقَفَوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ. نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِی الْبَلاَءِ کَالَّتِی نُزِّلَتْ فِی الرَّخَاءِ.

پرهیزکاران در این دنیا صاحب فضایلى هستند: گفتارشان درست.

لباسشان میانه روى و راه رفتنشان تواضع و فروتنى است.

چشمان خویش را از آنچه خداوند بر آنان حرام کرده فرو نهاده اند .

و گوشهاى خود را وقف شنیدن علم و دانشى کرده اند که براى آنان سودمند است، حال آنان در بلا همچون حالشان در آسایش و رفاه است.

دیده شده در نهج البلاغه ، ترجمه دکتر علی شیروانی ، نشر دارالعلم ،خطبه ۱۹۳. ص ۳۶۲.