از ابو بصیر، از امام جعفر صادق(ع) در حدیثی چنین آمده است: سبب وفات حضرت، همانا آن بود که قنفُذ بنده ی عمر به اشاره او با نوک تیز غلاف شمشیر به حضرت زد که محسنش را سقط نمود و بعد از این واقعه به بستر بیماری افتاد، آنهم مرضی شدید و جانکاه، و به فردی از آزار کنندگان رخصت دیدار نداد.
محدث قمی می گوید: سبب وفات حضرت، نواختن نعل شمشیر به وسیله ی قنفذ بنده ی عمر به پهلوی حضرت بود.
فاطمه(س) درب خانه را از پشت به دست گرفته مانع از دخول آنان شد، آنگاه عمر با پای خود بر درب ضربتی زد و آن را گشود که بر شکم حضرت خورد و جنینش را که محسن نام داشت سقط نمود.
زمانی که امیر المؤمنین را می کشیدند حضرت با زیر پیراهنی بودند که یک سمت ان را فاطمه زهرا(س) با وجود درد قلب به دست گرفته و می کشید و قوم، سمت دیگر پیراهن را گرفته به سمت خود می کشیدند… عمر شمشیر را از خالد بن ولید گرفت و با نیام شمشیر بر کتف حضرت علی(ع) زد که کتف را مجروح نمود.
سبب شهادت حضرت زهرا(س) این بود که عمر بن خطاب با سیصد نفر مرد بر خانه ی زهرا (س) هجوم برد.

برگرفته از کتاب:
فاطمه زهرا(س) سرور دل پیامبر،احمد رحمانی همدانی، ص697