فقط اوست که می داند وزن دعای پاک و خالص چقدر است. او زنی بود با لباسهای کهنه و مندرس، و نگاهی مغموم. وارد خواروبار فروشی محله شد و با فروتنی از صاحب مغازه خواست کمی خواروبار به او بدهد. به نرمی گفت شوهرش بیمار است و نمی تواند کار کند و شش بچه اش بی غذا مانده اند. خواروبار فروش،با بی اعتنایی ، محلش نگذاشت و با حالت بدی خواست او را بیرون کند. زن نیازمند، در حالی که اصرار می کرد گفت: آقا شما رو به خدا، به محض اینکه بتوانم پول تان را می آورم. او تکرار کرد که نسسیه نمی دهد. مشتری دیگری که کنار پیشخوان ایستاده بود و گفت و گوی آن دو را از دور می شنید بع مغازه دار گفت: ببین خانم چه می خواهد، خرید این خانم با من، خواربارفروش با اکراه گفت: لازم نیست، خودم می دهم. لیست خریدت کو؟ زن گفت اینجاست« لیستت را بگذار روی ترازو. به اندازه ی وزنش هر چه خواستی ببر» زن با خجالت یک لحظه مکث کرد، از کیفش تکه کاغذی درآورد،وچیزی رویش نوشت و آن را روی کفه ترازو گذاشت. همه با تعجب دیدند کفه ترازو پایین رفت. خواربارفروش باورش نشد. مشتری از سر رضایت خندید. مغازه دار با ناباوری شروع به گذاشتن جنس در کفه ی ترازو کرد. کفه ی ترازو برابر نشد، آن قدر چیز گذاشت تا کفه ها برابر شدند. در این وقت خواربارفروش با تعجب و دل خوری تکه کاغذ را برداشت ببیند روی آن چه نوشته شده است.کاغذ، لیست خرید نبود، دعای زن بود که نوشته بود: ای خدای عزیزم تو از نیاز من با خبری ، خودت آن را برآورده کن. مغازه دار با بهت جنس ها را به زن داد و همان جا ساکت و متحیر خشکش زد و او نیز خداحافظی کرد و رفت . … فقط اوست که می داند وزن دعای پاک و خالص چقدر است.

برگرفته از فصلنامه ستا نماز جمعه بخش جوادآباد