شهادت زهراي مرضيه

در بعضي از كتب معتبر از ابن عباس روايت کرده اند که چون حضرت فاطمه سلام الله از دنیا رحلت کرد اسما بنت عمیس  گریبان خود را درید و به جانب مسجد دوید ، حضرت امام حسن و امام حسین علیها السلام در راه او را دیدند و احوال مادر خود را از او پرسیدند او ساکت شد و جواب نگفت . چون به خانه امدند مادر خود را دیدند که میان خانه خوابیده است ، پس به نزدیک او امدند و امام حسین علیه السلام او را حرکت داد چون دید از دنیا رحلت کرده است به امام حسن گفت : ای برادر! خدا تو را مزد دهد در مصیبت مادرت و از خانه بیرون دویدند فریاد براوردند که ” یا محمداه ! یا احمداه! امروز که مادر ما از دنیا رحلت کرد مرگ تو برای ما تازه شد .”

پس حضرت امیرالمومنین علیه السلام را خبر کردند . ان حضرت در مسجد بود ، چون این خیر جانسوز را شنید مدهوش گردید ، اب بر روی مبارکش ریختند تا به هوش امد ، پس حسن و حسین را بر دوش گرفت و به نزد فاطمه امد ، اسما بر بالین ان حضرت بود و می گریست و می گفت : ای یتیمان محمد ، ما به مصیبت جد شما به فاطمه خود را تسلی می دادیم ، پس بعد ازفاطمه خود را به که تسلی دهیم .

وصیت حضرت زهرا سلام الله
حضرت روی مبارک فاطمه را گشود و نزدیک سر ان حضرت رفته رقعه ای دید که در ان نوشته بود  : “این است انچه وصیت کرده به ان فاطمه دختر رسول خدا .
وصیت می کند و گواهی می دهد به وحدانیت خدا و به رسالت سید انبیا و ان که و ان که بهشت حق است ، دوزخ حق است و ان که قیامت امدنی است و در ان شکی نیست و ان که  خدا زنده می گرداند مرده ها را که در قبرهایند  . 
یا علی ! منم  فاطمه دختر محمد صلی الله ، خدا مرا به تو تزویج کرد که زوجه تو باشم در دنیا و اخرت و تو سزاوارتری به من از دیگران ، مرا غسل و کفن نما و نماز کن بر من و مرا دفن نما در شب . و کسی را اعلام مکن . و تو را به خدا می سپارم و سلام بر فرزندان خود تا روز قیامت “

منبع : جلا العیون ، علامه مجلسی ، نشر ادینه سبز ، فصل هفتم ، شهادت حضرت زهرا ، ص ۲۷۸