پاکی چشم نتیجه ایمان قلبی است

در آیات و روایات انسان به صیانت از قلب سفارش شده در حالی چنین تاکیدی نسبت به دیگر اعضا بیان نشده است.

 امام صادق(ع) فرمودند: قلب در وجود انسان همانند یک حاکم است و اعضای بدن به عنوان سرباز و ارتش او به شمار می‌روند؛ اعضا و جوارح انسان با عنوان ابزار فرمانبردار قلب هستند.

 قلب انسان اگر از طریق چشم و گوش به چیزی علاقه مند شود همه اعضا و جوارح را به کار می‌گیرد تا انسان به آن علاقه‌ای که می‌خواهد دست یابد برای مثال زمانی که انسان عاشق زیارت اباعبدالله الحسین(ع) می‌شود قلب با استخدام اعضا و جوارح انسان را به آن عشق می‌رساند.

 اگر مایه قلب مثبت باشد انسان به سمت متعلقات نیکو و مثبت گام برمی‌دارد اما اگر محتوای قلب منفی باشد حال و رفتار انسان نیز منفی می‌شود

 همه اعمال و حرکات مردم تا روز قیامت متکی به وضع درونشان است؛ اعمالی که انسان در بیرون انجام می‌دهد از تراوشات قلب او نشات می‌گیرد از این رو قلب انسان نباید همانند برگی در کویر باشد که با کمترین وزش نسیم آن را زیر و رو کند.

 خداوند تواب است و اگر انسان در دنیا لغزشی انجام دهد و استغفار کند خداوند توبه او را می‌پذیرد و براساس آیات الهی خداوند هیچ گناهکاری را ناامید نمی‌کند بنابراین انسان تا زمانی که در حیات دنیوی زندگی می‌کند فرصت توبه و استغفار دارد.

 اگر این مقدمات شامل ارتباطات با واقعیات باشد آن محبت در قلب انسان نهادینه می‌شود بنابراین اگر قلب انسان گیر مقدمات منفی و ظلمانی باشد گرفتار گناه و فعل حرام می‌شود.

 خداوند اگر انسان را دوست داشته باشد به او چشم پاک عطا می‌کند

سخنرانی شیخ حسین انصاریان ، حسینیه هدایت ، ۲۴ مهر ۹۶، شنیده شده.