ذو حُسُم

در این مکان شریف امام علیه السلام در روز بیست و هفتم ذی الحجه توقف کرد .

در آن جا کوهی است که نعمان بن منذر در آن به صید و شکار می رفته است . امام از پناهگاهی امن سراغ گرفتند . گفته شد در طرف چپ « ذو حسم » قرار گرفته و آن محل مناسبی است .

امام کاروان را بدان سو روان کرد و کاروان در آن محل خیمه زد . ناگهان « حر » با هزار سوار فرا رسید . آن ها ماموریت داشتند که نگذارند امام به مدینه بازگردد یا به کوفه رود .سربازان حر تشنه بودند . امام یاران را فرمود که از راه رسیدگان   را سیراب کنند .

طبری ودیگران گویند که چون گفتگو بین امام حسین علیه السلام و حر به طول انجامید حر گفت : « من به جنگ با شما مامور نیستم و تنها به من دستور داده شده که از شما جدا نشوم تا این که شما را به کوفه برسانم ، اگر شما پیشنهاد مرا نپذیرید ، پس راهی را در پیش گیرید که به کوفه وارد نشوید و به مدینه هو باز نگردید .

امام کاروان را بطرف چپ ، به سوی عذیب و قادسیه روان ساخت 

دیده شده در یاران شیدای حسین بن علی علیه السلام ، استاد مرتضی آقا تهرانی ، نشر باقیات ، ص ۶۵.