حضرت معصومه -علیهاالسلام- از قبیل امامزاده‌های مطلق نیست ـ که هنگام زیارت او زیارت‌نامه‌ی مطلق امامزاده‌ها خوانده شود، بلکه زیارت مخصوص به خود دارد ـ زیرا در روایت است: «مَنْ زارَها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنةُ؛ هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌گردد».

نقل شده که روزی حضرت امام موسی کاظم علیه‌السلام در مدینه، در خانه تشریف نداشتند، شخصی آمد که سؤالی از آن حضرت بنماید، حضرت معصومه -علیهاالسلام- که در سن کودکی بودند و در خانه تشریف داشتند، می‌فرمایند: آن حضرت تشریف ندارند، چه کار دارید؟ آن شخص عرض کرد: مسئله‌ای دارم. می‌فرماید: بنویس. می‌نویسد، ایشان پاسخ آن را می‌دهد، بعد که حضرت امام کاظم -علیه‌السلام- به خانه برمی‌گردد، مادرش جریان را به آن حضرت عرض می‌کند، حضرت می‌فرماید: «بِأَبِی هِی وَ أُمی، حَکمَتْ بِما حَکمَ الله‏ُ!؛ پدر و مادرم به فدایش، به آنچه خداوند حکم فرموده، حکم نموده است».

اینها افراد عادی نبوده‌اند، خدا می‌داند این خاندان چه شخصیت‌هایی بوده‌اند، این همه کرامات برای ایشان ذکر کرده‌اند، پس چه می‌گویند کسانی که این مطالب را درباره‌ی خود حضرت رسول -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- هم خرافات می‌دانند! یا آن کس که ـ نعوذبالله ـ می‌گوید:«عَصای خَیرٌ مِنْ مُحَمدٍ!؛عصای من بهتر از محمد -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- است».

و یا آن پاسبانی که کنار ضریح حضرت رسول -صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- ایستاده و می‌گوید: به جای ضریح، دست مرا ببوس!

در محضر بهجت، ج2، ص137