غارت اموال 

ازشیوه های خلفای عباسی در مبارزه با تفکر شیعی عموما و «هارون الرشید » خصوصا این بود که علویان و مجاهدان را از هر جهت محاصره نمایند و بدین وسیله توان آن پیکارگران ضد ستم را تضعیف کنند و لذا در تاریخ می خوانیم که فشارها و محدودیتهای اقتصادی بر خاندان علوی انتقامی بود که حاکمان ستمگر از فریادکران ستمدیده می گرفتند . 

هارون خلیفه عباسی به ماموران خویش دستور داده بود تا به غارت اموال شیعه بپردازند و طرفداران موسی بن جعفر علیه السلام را در فشار اقتصادی قرار بدهند . علی ابن یقطین که از علاقمندان و شیعیان موسی بن جعفر علیه السلام و نیز از کارگزاران سطح بالای حکومت هارون به شمار می رفت و نسبت به این گونه ستمگری ها سخت متاثر و ناراحت بود تا این که خود را به خدمت امام هفتم علیه السلام رساند و از آن حضرت پرسید : « ما تقول فی الاعمال هولاء : در مورد کارهای این ستمگران تکلیف چیست ؟ »

امام حسین علیه السلام در پاسخ او فرمود :« ان کنت لابد فاعلاً فاتق اموال الشیعه : اگر به ناچار باید این کار را انجام بدهی نسبت به مصادره و توقیف اموال شیعیان مواظب باش.» 

از آن بعد علی ابن یقطین سخن امام خود را مد نظر قرار می داد و بدین گونه عمل می کرد .«  یجیبها من الشیعه علانیه و یردها علیهم فی السر : در ظاهر اموال شیعیان را می گرفت ولی در پایان به آنها باز می گرداند »

دیده شده سیره تربیتی حضرت موسی بن جعفر علیه السلام ؛ سیدرضا تقوی ، نشر نخیل ؛ ص 101.