نوگرایی و جوان بودن 

دو ویژگی در دانشجویان و دانشگاه ها وجود دارد که حالت استثنایی و درخور تامل بیشتری به آنان می بخشد ، یکی جوان بودن قشر دانشجویی و دیگری ملازم بودن آن با علم و تحقیق و اندیشه و نوآوری است ، هر یک از این ویژگی دارای خصوصیاتی است که در عین مثبت بودن ، می تواند در جهت منفی مورد بهره برداری قرار گیرد ، در این جا بهرگیری مثبت از دو ویژگی مطرح است .

«دانشگاه با دو ویژگی ممتاز است، که این دو ویژگی در کمتر جایی هست.

اول، روشنفکر بودن و با دیدگاههای نو آمیزش و سروکار داشتن؛

دوم، جوان بودن.ای بسا جوانی که با دیدگاههای نو سروکارندارد و گرایشهای نوگرایی در او نیست.

ای بسا متجدد و نوگرایی که خروش جوانی در او نیست.نمی‌شود به این دوجا نسبت به آن جایی که هم گرایش نو و روشنفکری و میل به انگیزه‌های نو و راههای نو و نگاههای نو و حوادث نو هست، و هم جوانی هست، خیلی امید داشت.نگویید که آن نوگراییشان هم ناشی از جوانی است؛ نه، این‌گونه نیست.

همان طور که گفتم، خیلی از جاها جوانی هست، اما نوگرایی هم نیست.اگر چه در همان محیطهای جوان و گوناگونشان ـ البته نسبت به پیرشان ـ مثل محیط کارگری و محیط بازار و سایر محیطها، جوانش از پیرش نوگراتر است، اما جوانی همه جا به معنای نوگرایی نیست.

دانشگاه، هم جوان است، هم نوگراست، هم نگاه و گرایش به تازه‌ها و پدیدارهای بی‌سابقه و پذیرش چیزهایی که در یک قشر متحجر و شکل گرفته، آسان قابل پذیرش نیست، دارد، و هم شور جوانی دارد که آن گرایش را می‌تواند متعرضانه جلو بیندازد و دنبالش راه بیفتد و حرکت ایجاد کند و حرف بزند و اظهار عقیده کند.

گاهی جوانی در اظهار یک عقیده و یک حرف سست بیشتر شجاعت دارد، تا یک پیر در اظهار یک عقیده‌ی قرص و محکم.یک جوان می‌آید قرص و محکم آن چیزی را که می‌بیند و می‌اندیشد، بیان می‌کند، که این نقطه‌ی قوت است.البته دیدگاه ضعیفش، نقطه‌ی ضعف جوان است؛ اما این که شجاعانه، برنده، قوی، بی‌مهابا و بی‌ملاحظه حرفش را می‌زند، نقطه‌ی قوت جوان است .دانشگاه چنین جایی است.از این جهت است که افکار نو در دانشگاه رواج پیدا می‌کند.»

دیده شده در کتاب دانشگاه و دانشجو نگرانیها ، امیدها و انتطارات در رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی ، تهیه و تنظیم موسسه فرهنگی قدر ولایت ، ص ۹۱