رهگذر !

رهگذر به سرعت باد می دوید؛ مدام به آسمان نگاه می کرد و زیر لب چیزهایی می گفت..

شکوفه سیب سرش را از لحاف برگها بیرون آورد و قطرات باران را که روی گونه لطیفش جا خوش کرده بود آرام كنار زد، به آسمان خیره شد و گفت:

“فبأي آﻹ ربكما تكذبان”

رهگذر همچنان می دوید و غرولند می کرد..

زمین با تمام وسعتش، هدایای آسمان را در بر می گرفت و آرام آرام چهره اش از اشک شوق خیس می شد. چشمانش را باز کرد، به آسمان خیره شد و گفت:

“فبأي آﻹ ربكما تكذبان”

…و رهگذر همچنان می دوید ” بی اعتنا به تمام آنچه برایش مسخر شده بود…! “

نوشته شده به قلم پیروزه طلبه پایه سوم .