خیلی اشکش را نگه می داشت ، توی چشمش ،

همسرش فقط یکبار گریه اش را دید ، وقتی امام رحلت کرد.

دوستش می گفت: « ما که توی نماز قنوت میگیریم از خدا می خواهیم

که خیر دنیا و آخرت را به ما اعطا کند و یا هر حاجت دیگری که برای خودمان باشد

اما صیاد تو قنوتش هیچ چیزی برای خودش نمی خواست.

بارها می شنیدم که می گفت ( اللهم احفظ قاعدنا الخامنه ای ) بلند هم می گفت از ته دل …».

صبح روز بعد از خاکسپاری ، خانواده اش نماز صبح را خواندند و

از آن طرف رفتند بهشت زهرا(س) ، سر قبر صیاد .

اما پیش از آنها کسی دیگری هم آماده بود

آقا که گفت

« دلم برای صیادم تنگ شده ، مدتی است ازش دور شده ام . »

خاطره از امیر سپهبد علی صیاد شیرازی

برای شادی روح شهدا و امام شــــــــــــهدا صلوات