خانه ای که میخواهی وارد آن بشوی اول اجازه بگیر

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لاتَدْخُلُوا بُيُوتاً غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَ تُسَلِّمُوا عَلى أَهْلِها ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ؛ (نور:۲۷.)

اى كسانى كه ايمان آورده ايد! در خانه هايى غير از خانه خود، وارد نشويد، تا اينکه اجازه بگيريد و بر اهل آن خانه سلام كنيد؛ اين، براى شما بهتر است؛ شايد متذكّر شويد.

خانه ای که می‌خواهی وارد آن بشوی- و لو اينكه خانة محرم تو است- سريع داخل نرو. در بزن و اجازه بگیر و برو داخل؛ هر چند خانه پدر تو يا خانه مادر يا خانه فرزند تو است. خانة دوست و آشنا و فاميل دور که صد در صد بايد اجازه بگيري و داخل شوي؛ حتی محارم مثل خانه خاله ، خانه عمه ، خانه خواهر تو باشد، حق نداری تند سر خود را پايين بيندازي و بروی داخل. در بزن و اجازه بگیر؛ اگر اجازه دادند، برو.

یک شخصی عرض کرد: «یا رسول الله! من به خانة مادرم می خواهم بروم، آيا بايد اجازه بگیرم و بعد، داخل خانه بروم؟» حضرت فرمودند: «آیا اگر بدون اطلاع وارد شدی و سر تا پاي او لخت بود، دوست داری در این حالت، او را ببینی؟» عرض کرد: «نه یا رسول الله! دوست ندارم». فرمود: «پس اجازه بگیر»(مجمع البيان ، ج7، ص 213.)

ببينيد شرع مقدس، حساب کجاها را می کند و به ما دستور می دهد؛ ولکن چه کسی عمل می کند؟

درس اخلاق حضرت آیت الله استاد ناصری (حفظه الله)