احتجاج علی علیه السلام و جوامع علومی که از موسی علیه السلام رسیده است.

اصبغ گفت ابن کوأ از امیرالمومنین علیه السلام پرسید ؛ کیست که شب و روز بیناست و کیست که شب و روز کور است و کیست که شب بینا و روز کور است و کیست که شب کور و روز بیناست ؟

امیرالمؤمنین علیه السلام در پاسخ او فرمود : وای بر تو سوالی بکن که به دردت بخورد نه سوالی که تو را به کار نیاید .

شخصی که شب و روز بیناست آن کسی است که ایمان به پیامبران و اوصیای آنها آورده و به کتابهای آنها و ایمان به خدا و پیامبر ما محمد صلی الله آورده و اقرار به ولایت من دارد که شب و روز بیناست .

اما شخصی که شب و روز کور است منکر انبیاء پیشین و کتاب های آنها است و پیامبر ما را نیز درک کرده و ایمان نیاورده و اقرار به ولایت ما ندارد ، پس منکر خدا و پیامبر اوست شب و روزش کور است .

اما کسی که شب بینا و روز کور است شخصی است که ایمان به انبیای گذشته و کتب آسمانی آنها دارد ولی به پیامبران ما ایمان نیاورده و منکر ولایت من است و انکار حق مرا می کند ، او شب بینا و روز کور است .

اما شب کور و روز بینا مردی است که منکر انبیای گذشته و اوصیای و کتب ایشان است . پیامبر ما را درک کرده و ایمان آورده به خدا و پیامبرش و به امامت من نیز ایمان دارد و ولایت مرا پذیرفته است ، شب کور است و روز بینا .

ای ابن کوا ! وای بر تو به وسیله ما فرزندان ابوطالب اسلام را افتتاح نموده و به وسیله ما ختم می نماید .

اصبغ گفت وقتی امیرالمؤمنین علیه السلام از منبر پایین آمد از پی او رفتم و گفتم سرورم ! دلم را محکم کردی با بیانات خود .

فرمود اصبغ ! هر کس شک در ولایت داشته باشد ، شک در ایمان اوست و هر کس اقرار به ولایت من نماید اقرار به ولایت الله نموده . ولایت من متصل است به ولایت خدا  مانند این دو انگشت .

اصبغ ! هر کس اقرار به ولایت من نمود رستگار شد و هر که انکار کرد ولایت مرا بدبخت و زیانکار شد و به رو در آتش خواهد افتاد و هر که داخل آتش شد در آنجا سالهای سال خواهد ماند .

دیده شده در ترجمه جلد چهارم بحارالانوار ، جلد دوم ، علامه محمد باقر مجلسی ، انتشارات اسلامی ، ترجمه موسی خسروی ، ص ۸۱.