بسیاری از ما در زندگی خویش، دچار دلگرفتگی میشویم و به دنبال راهی برای رفع آن میگردیم. معمولا خیلی از افراد، برای رفع دلگرفتگی، به دنبال تفریح و پارک و صحبت کردن با دوستان و طنز و جوک و امثال آن میروند. احساس این افراد این است که بوسیله این اعمال، دلشان شاد شده و دلگرفتگی رفع می شود.

در حالیکه با نگاه دقیق تر باید دانست که بوسیله این اعمال، یک پرده دیگری جلوی دید او را می گیرد تا دلگرفتگی خود را نبیند؛ نه اینکه دلگرفتگی اش رفع شده باشد. نشانه اش هم آنکه وقتی دوباره از محیط پارک و تفریح و… جدا میشوند و تنها میمانند، همان دلگرفتگی بر می گردد!

اما طبق روایتی که از رسول اکرم صلی الله علیه و آله به ما رسیده است، ایشان هر گاه فضای دلشان گرفته و پوشانده میشد، استغفار می کردند و بدین وسیله غبار از جانشان رفع می نمودند. در ادامه مطلب جذاب و کوتاهی از آیت الله جوادی آملی می آید که به این نکته ظریف اشاره دارند. لازم به ذکر است که این مطلب در کتاب “عمل عرفانی” که از جدیدترین کتب منتشره از آثار آیت الله جوادی است، می باشد. خواندن این کتاب را که با زبانی روان به دستورات عرفانی و سیر و سلوکی پرداخته اند، به دوستان مشتاق سلوک توصیه می شود.

متن سخنان حکیم متألّه آیت الله جوادی آملی:

توبه “أخصّ"، توبه از توجه به غیر خداست؛ چنانکه پیامر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «إنّه لیغان علی قلبی و إنی لأستغفر بالنّهار سبعین مرّة». گاهی انسان در صحنه قلب خود، نوعی گرفتگی مشاهده میکند؛ گویی ابری فضای دل را پوشانده است و نمی داند چگونه آن را بزداید؛ از این رو به فکر می افتد تا در مزرعه یا در پارکی قدم بزند؛ در کنار رودی بنشیند یا با دوست خود سخن بگوید.

آنگاه احساس می کند آن ابر برطرف شده است؛ در حالیکه چنین نیست و آن ابر غلیظ شده و جلوی دید او را گرفته است و دیگر تشخیص نمیدهد که در فضای تیره زندگی میکند. گاهی انسان خیال میکند که با جلسات انس و فکاهیات، ابرزدایی یا غبار روبی می شود؛ در صورتی که چنین نیست. پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: من در هر روز هفتاد بار استغفار میکنم؛ یعنی “خلیفة الله” و “انسان کامل” هر روز هفتاد بار استغفار می کند که مبادا این ابرها فضای دل را بگیرد.

دیده شده در سایت www.baerfan.blogfa.com/post/210