دل عاشق 

وقتی عاشقی و دلت گیر ، باید بلد باشی ناز بکشی ، دل بدست آوری ، شاد کنی اگر نتوانستی همه چیز خراب می شود .

چون دل معشوق زود می شکند و سخت جوش می خورد یا اصلا جوش نمی خورد و اگر هم جوش خورد ، فراموش نمی کند .

شاید برای همین است که عاشقی کردن سخت است ، آخر همه تحمل ناز کشیدن های طولانی و خریدن اشک های بی امان را ندارند و این می شود که دلی می شکند و عشقی می میرد .

نمی دانم ایراد از عشق است یا عاشق که مرز عشق و نفرت ، به مویی بند است و فاصله شان فرسنگ ها .

لابد که ایراد از عاشق است .

اما من عاشقی را می شناسم که که هر وقت دل شکسته تریم ، بیشتر تحویلمان می گیرد.

هر وقت دلگیر تریم ، خاطرمان برایش عزیزتر است و خدا نکند که اشکی بریزیم و گریه ای کنیم ، آن وقت دنیا را به پایمان می ریزد .

اینها نه برای این است که خریدار غم است ، نه، بلکه از آن جهت است خوب عاشقی بلد است.

و خوب دل را می فهمد. خوب غم را می خرد و دل غمگین، متلاطمش می کند.

شیفته دل آرام است .

برای همین غم را می برد و جایش دلی مملو از آرامش می گذارد.

دلی آرام با شادی زیر پوستی که نمی دانیم این شادی از کجاست و برای چیست !

فقط می دانیم که دوست داریم دوباره زندگی کنیم،دوباره محبت کنیم و دوباره محبت هدیه دهیم .

چه عاشقی است این عاشق و چه نزدیک است .

همین جاست فقط کافی است رد اشک هایی که در فراغش ریخته ای بگیری و تا بغضی که زیر گلو مانده است برسی.

که فرمود: «نحن اقرب من حبل الورید.»

متین