دو راهی های زندگی 

زندگی همه اش وصل است و فصل همیشه سیم ات وصل است ، یا به خدا یا به حضرت ابلیس.

نمیشود هم به خدا وصل باشی هم به جناب شیطان ، با هم جور در نمی آید وصل یکی فصل دیگری است.

اما نمی دانم چرا گیر کردم ، جنگ خوبی و بدی درونم همیشه به راه است ، هم خدا را می خواهم ، هم رنگ و لعاب های پیشکشی حضرت شیطان را .

گیر کرده ام بین دو دنیایی که هر کدام برایم کششی دارد .

هر بار که از حق ، راه کج می کنم ، نمی دانم چه اتفاقی می افتد که دلم گرداب می شود و تند بادهای پی در پی زیر و رویش می کند ، انگار حضرت عشق از من به من مهربانتر است که اینطور طوفان می کند تا برگرددم .

اما بعد از آرامش هر طوفان ، دوباره بد مستی میکنم ، راه گم میکنم و دوباره روز از نو و روزی از نو ..

منم با این درد بی درمان رفت و برگشت .

که در عهد شکنی ثابت قدم مانده ام نه پیشرفت می کنم و نه بزرگ می شوم .

نمی دانم این سردرگمی و بد عهدی که انگار خصلتم شده تا کجا می خواهد ادامه یابد .

ترس آن دارم که در لحظه موعود در عهد شکنی سر کنم

متین