یا ابا الحسن ! انسان بینا و بصیر را تعریف بفرمائید .
فَإِنَّمَا الْبَصِيرُ مَنْ سَمِعَ فَتَفَكَّرَ وَ نَظَرَ فَأَبْصَرَ وَ انْتَفَعَ بِالْعِبَرِ ثُمَّ سَلَكَ جَدَداً وَاضِحاً يَتَجَنَّبُ فِيهِ الصَّرْعَةَ فِي الْمَهَاوِي وَ الضَّلَالَ فِي الْمَغَاوِي وَ لَا يُعِينُ عَلَى نَفْسِهِ الْغُوَاةَ بِتَعَسُّفٍ فِي حَقٍّ أَوْ تَحْرِيفٍ فِي نُطْقٍ أَوْ تَخَوُّفٍ مِنْ صِدْقٍ.۱
شخص بینا و بصیر کسی است که بشنود و بیندیشد ، نکاه کند و ببیند و عبرت گیرد ،
و از آن چه موجب عبرت است نفع برد ،
سپس در جاده روشنیها گام نهد ،
و از راههایی که به سقوط و گمراهی و شبهات اغوا کننده منتهی می شود دوری کند
گمراهان را بر ضد خویش به وسیله سختگیری در حق ، یا تحریف در سخن و یا ترس از راستگویی ، تحریک نکند .۲
۱- دیده شده در نهج البلاغه ، خطبه ۱۵۳ ، ردیف ۳ .
۲- دیده شده در کتاب امیر المؤمنین علیه السلام پاسخ میدهد ، مهدی دانشمند ، بخش نصایح به مردم ، س ۱۳ ، ص۱۴۴.
مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین: مقام ولایت و امامت موهبتی الهی است
خبرگزاری رسا ـ مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین گفت: از جمله آزارهای مامون و معتصم بر حق امام جواد(ع)، تشکیل مجالس بحث و مناظره بود تا با تنگنا قرار دادن آن حضرت، ایشان را در مقابل چشم دیگران تحقیر کنند این در حالی بود که مامون نمیدانست مقام ولایت و امامت موهبتی الهی است و بستگی به کمی و زیادی سالهای عمر ندارد.
طاهره شاکری مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، ضمن تبریک فرار رسیدن سالروز میلاد با سعادت و پر فروغ حضرت امام جواد(ع)، گفت: امام جواد(ع) پیشوای نهم شیعیان، در سال ۱۹۵ هجری در مدینه دیده به جهان گشود.
مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین: مناظرات کلامی امام هادی بیانگر برتری مبانی اعتقادی شیعه است
خبرگزاری رسا ـ مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین گفت: مطالعه و بررسی حیات علمی امام هادی(ع) بیانگر اکثریت مناظرات ایشان پیرامون مباحث کلامی است و در این مناظرات برتری مبانی اعتقادی شیعه به روشنی ثابت میشود.
طاهره شاکری مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به سالروز شهادت امام هادی(ع)، گفت: امام هادی(ع) پیشوای دهم شیعیان در نیمه ذیالحجه در مدینه چشم به جهان گشود پدر بزرگوارشان امام جواد(ع) و مادر گرامیشان سمانه نام داشت.
وی افزود: امام هادی(ع) در نه سالگی بعد از شهادت پدر به امامت منصوب شد و به مدت ۳۲ سال امامت ایشان به طول انجامید و در سن ۴۱ سالگی به زهر معتز به شهادت رسید.
و قال الحسن بن مسعود : دخلت علی ابی الحسن علی بن محمد علیهما السلام .
حسن بن مسعود گوید : خدمت حضرت ابوالحسن علی ابن محمد علیه السلام رسیدم ، آن روز انگشتم ضربه دیده بود ، با سواری تصادف کرده بودم و به دوشم آسیب رسانده بود ، در جنجال و ازدحامی وارد شده بودم و لباسهایم را پاره کرده بودند ، گفتم خدا شر تو روز را از سر من کوتاه کند عجب روز شومی هستی .
حضرت فرمود : تو هم از این حرفها میزنی با این که با ما رفت و آمد داری؟ گناه خود را به گردن بی گناهی میافکنی ؟
حسن گوید : با شنیدن این جمله عقل به سرم بازگشت و فهمیدم که اشتباه کردم. گفتم ؛ مولای من : استغفرالله .
فرمود : حسن ! گناه روزها چیست که شما هر وقت به مکافات اعمال خودمیرسید به آن ها دشنام میدهید ؟ گفتم : یا ابن رسول الله برای همیشه استغفار میکنم و این توبهٔ من است. فرمود: به خدا این دشنام ها سودتان نبخشد و خدا بر مذمت بیتقصیرها مجازاتتان میکند .
حسن ! مگر نمیدانی که ثواب و عقاب و مکافات عمل در دنیا و آخرت به دست خداست ؟ گفتم : چرا مولای من . فرمود : دیگر تکرار نکن و برای روزها نقشی در حکم خدا قائل مشو . گفتم ؛ به چشم مولای من .
دیده شده در تحت العقول ،ترجمه احمد جنتی، ص ۱۰۶۳
امام محمد باقر عليهالسلام
مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین: امام محمد باقر دانشگاه بزرگ اسلامی را در راستای نشر حقایق و معارف الهی پی ریزی کرد خبرگزاری رسا ـ مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین گفت: پیشوای پنجم در طی مدت امامت خود در شرایط نامساعد حکومتی، به نشر و اشاعه حقایق و معارف الهی پرداخت و مشکلات علمی را تشریح و دانشگاه بزرگ اسلامی را پی ریزی کرد.
طاهره شاکری مدیر مدرسه علمیه کوثر ورامین، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به میلاد با سعادت امام محمد باقر(ع) و فضیلت این امام همام، گفت: امام محمد باقر(ع) در اول رجب و در شهر مدینه از پدر و مادری فاطمی و علوی متولد شد.
داستان نیکی رسول اکرم نسبت به مادر رضائی خود:
سالهای آغاز بعثت پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) بود. روزی آن حضرت: فرشی پهن فرموده بود و روی آن نشسته بود که در این موقع شوهر حلیمه به حضور آن حضرت آمد، پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به یاد مهربانیهای او، برخاست و او را احترام زیادی کرد و گوشهای از فرش خود را گسترد و پدر رضاعی خود را روی آن نشاند طولی نکشید که مادرش حلیمه وارد شد، حضرت گوشه دیگر فرش را برای او پهن کرد و او را روی آن نشانید و محبت فراوانی به مادر رضاعی خود کرد.
دیده شده در پایگاه تخصصی منبرها www.menbarha.ir. به نقل ازداستان دوستان ج۳ ، ص۴۷
سؤالات مسابقه کتابخوانی مدرسه علمیه کوثر ورامین
عنوان کتاب: ۱۰۰۱ داستان از زندگانی حضرت علی علیه السلام
محدوده سوالات مسابقه:فصل اول کتاب
صفحات: 1· 2
فاطمه عابده ایست که چون در محراب عبادت میایستاد آنچنان نور وجودش برای اهل آسمان جلوه میکرد که خداوند به ملائکه اش میفرمود ؛ بنده ام فاطمه را ببینید که چگونه در پپیشگاهم ایستاده و از شدت خوف من بدنش میلرزد و با قلبش به بندگی من روی آورده است .
فاطمه حسنیه ایست که خود و شوهر و پدر حسن و حسینش در پرده سرای عرش الهی پیش از خلقت آدم ابوالبشر آنها را از نور خویش آفرید و در زیر ساق عرش خود جای داد و پیوسته به تسبیح و تقدیس و تهلیل و تحمید حضرت حق اشتغال داشت .
صفحات: 1· 2
خطی از دفتر هزار برگ فاطمه سلام الله علیها
نقش انگشتر فاطمه
نقش انگشتر آن حضرت «امن المتوکلون : آنان که توکل میکنند در امانند » بوده ، نیز گفته شده که نقش آن « الله ولیٌ عصمتی : خداوند نگهدار و ولی و عصمت پاکی من است » بوده است .
و یادآور شده اند که نقش این کلمات تأثیر عجیبی در دفع دشمنان و نگهداری اموال و اولاد و بدن از شر تمامی ناراحتی ها و بلیات دارد .
و بعضی گفته اند که نقش انگشتر آن حضرت نقش انگشتری حضرت سلیمان بن داوود یعنی « سبحان من الجم و الجن بکلماته » بوده است .۱
سه چیز از دنیا نزد فاطمه علیها السلام بسیار محبوب بود .
حضرت فاطمه علیهاالسلام می فرمایند : انی اُحب من دنیاکم ثلاثه ، الانفاق فی سبیل الله و تلاوت کتاب الله ، والنظر فی وجه ابی الرسول الله «صلی الله و علیه آله و سلم »:
در دنیای شما سه چیز را بسیار دوست دارم و محبوب من است :
۱- کمک و انفاق درراه خدا .۲- تلاوت کتاب خدا .۳- نگاه نمودن به چهره و صورت پدرم رسول خدا «صلی الله و علیه و آله و سلم» .۲
اثر شکرگذاری فاطمه علیهاالسلام
جابر بن عبدالله انصاری نقل کرده ، رسول خدا «صلی الله وعلیه و آله و سلم » فاطمه علیهاالسلام را در حالی دید که عبایی از پوست شتر را پوشیده و با یک دست مشغول آسیاب کردن و به کمک دست دیگر مشغول شیر دادن به فرزندش میباشد . چشمان رسول خدا « صلی الله و علیه و وله و سلم » از مشاهده این امر پر از اشک شد و به فاطمه علیهاالسلام فرمود ؛ دخترم ! سختی ها و تلخی های دنیا را در مقابل حلاوت و شیرینی آخرت قرار بده .فاطمه علیهاالسلام گفت : ای رسول خدا ! خدا را سپاس میگویم به سبب نعمتهای فراوانی که به من عطا فرموده ، و او را در مقابل محبتهایش شکر میگذارم. ۳ و نقل کردهاند در این هنگام اینکه نازل شد: « ولسوف یعطیک ربک فترضی»۴
۱- صحیفه فاطمه به نقل از بهجه القلب المصطفی ، ص ۹۰۲ .
۲- صحیفه فاطمه به نقل از نهج الحیاه ، ص ۲۲۷ .
۳- دیده شده در کتاب کلیات صحیفه فاطمه ، رفیع الدین سید جعفر رفیعی ، صص ۲۷۶- ۲۷۸.
۴- سوره ضحی ، آیه ۵ .
حقیقتش ماجرا برمیگردد به بیش از هزار سال پیش، در کوچه پس کوچههای قرن
نشانی دقیقش را بخواهی، گمانم مدینه بود، انتهای یک کوچه باریک که اهل مدینه به آن بنیهاشم میگفتند، ته کوچه یک خانه… .
کمکم نزدیک میشوی، هرم آتش سینهات را میسوزاند و حرارتش صورتت را سرخ میکند. قصه از همینجا شروع میشود؛ هرچه هست پشت این در است.
قتلگاه همان خانه است و کربلا انتهای همان کوچه.
حرامیان از همینجا آتش زدن را یاد گرفتند و از همین جا کتک زدن را، اولین گوشوارهها در همین کوچههای نحس به زمین افتاد و اولین شش ماهه پشت همین در پرپر شد.
حالا سیاهی دود را که بگیری، کمی جلوتر از پیچ و خم سالها و ماهها که بگذری به یک صحرا میرسی و یک گودال که همهچیز و همهکس در آن تمام میشود.
تاریخ تکرار میشود، گوشواره، سوختن اما این بار دختر سهساله و خیمهها هستند که قربانیان این حوادث میشوند. بیخود نیست زینب (س)، حسین (ع) را غارتشدهی روز دوشنبه میداند.۱
تاریخ در گودال قتلگاه میایستد و زمان در علقمه زمین میخورد و محبت با مسمار پارهپاره میگردد.
حقیقتش ماجرا به آینده برمیگردد؛ در کوچه پس کوچههای قرن، در پیچ و تاب تاریخ نشانی دقیقش را بخواهی من آنقدر لایق نبودم که بدانم اما اگر پیدا نکردی کافی است به نالههای پشت در خوب گوش دهی، مادری پسرش را صدا میزند.۲
بعد از کشته شدن حضرت حسین (ع)، زینب کبری (س) نالههایی برآورد که یکی از آنها این بود: «بابی من اضحی عسکره فی یوم الاثنین؛ پدرم فدای آنکس که در روز دوشنبه خیمهاش را غارت نمودند» این در حالی است که طبق نقلهای مختلف واقعه عاشورا در روز جمعه یا شنبه اتفاق افتاده است و روز دوشنبه روز تشکیل شورای نحس سقیفه است.
۱- لهوف سیدبنطاووس، فصل دوم، ص۱۸۳.
۲- طبق نقل علامهی عالیقدر، عبدالحسین امینی، در کتاب شریف الغدیر حضرت زهرا (س) هنگامیکه بین در و دیوار قرار گرفتند فرزند خودشان، حضرت مهدی (عج)، را صدا زدند.