یا ابا الحسن ! انسان بینا و بصیر را تعریف بفرمائید .

فَإِنَّمَا الْبَصِيرُ مَنْ سَمِعَ فَتَفَكَّرَ وَ نَظَرَ فَأَبْصَرَ وَ انْتَفَعَ بِالْعِبَرِ ثُمَّ سَلَكَ جَدَداً وَاضِحاً يَتَجَنَّبُ فِيهِ الصَّرْعَةَ فِي الْمَهَاوِي وَ الضَّلَالَ فِي الْمَغَاوِي وَ لَا يُعِينُ عَلَى نَفْسِهِ الْغُوَاةَ بِتَعَسُّفٍ فِي حَقٍّ أَوْ تَحْرِيفٍ فِي نُطْقٍ أَوْ تَخَوُّفٍ مِنْ صِدْقٍ.۱

شخص بینا و بصیر کسی است که بشنود و بیندیشد ، نکاه کند و ببیند و عبرت گیرد ،

و از آن چه موجب عبرت است نفع برد ،

سپس در جاده روشنیها گام نهد ،

و از راههایی که به سقوط و گمراهی و شبهات اغوا کننده منتهی می شود دوری کند

گمراهان را بر ضد خویش به وسیله سختگیری در حق ، یا تحریف در سخن و یا ترس از راستگویی ، تحریک نکند .۲

۱- دیده شده در نهج البلاغه ، خطبه ۱۵۳ ، ردیف ۳ .

۲- دیده شده در کتاب امیر المؤمنین علیه السلام پاسخ میدهد ، مهدی دانشمند ، بخش نصایح به مردم ، س ۱۳ ، ص۱۴۴.