وصیت نامه علی بن ابی طالب هنگام وفات به امام مجتبی علیه السلام :

….. سپس ای حسن به تو و همه فرزندانم خاندانم و هر که این وصیت نامه به دستش رسید وصیت و سفارش می کنم به پروای از خداوند ، مبادا نا مسلمان از دنیا روید . همه با هم به رشته خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید ….

خدا را ! خدا را ! درباره یتیمان . مبادا جلوی چشم شما از دست بروند ، من از پیغمبر شنیدم که هر کس یتیمی را سرپرستی کند تا بی نیاز شود خدا بهشت را بر او واجب کند ، چنانکه بر خورنده مال یتیم دوزخ را .

خدا را ! خدا را ! درباره قرآن . مبادا دیگران در فهم آن از شما سبقت گیرند .

خدا را ! خدا را ! در باره همسایگان . پیامبر صلی الله چندان در حق آن ها توصیه و تاکید فرمود که ما تصور کردیم همسایه را وارث خواهد کرد .

خدا را ! خدا را ! درباره خانه خدا . نباید تا شما هستید این خانه خالی بماند .

خدا را ! خدا را ! درباره نماز که بهترین اعمال و پایه دین شماست .

خدا را ! خدا را ! درباره زکات که خشم پروردگارتان را فرو نشاند .

خدا را ! خدا را ! درباره روزه ماه رمضان که سپر آتش است .

خدا را ! خدا را ! درباره بینوایان و مستمندان . آنها را در زندگی خود شریک دارید .

خدا را ! خدا را ! درباره جهاد با مال و جان و زبان .

خدا را ! خدا را ! درباره نسل پیامبرتان . مبادا در مبان ستم کشند و شما بتوانید و دفاع نکنید .

خدا را ! خدا را ! درباره اصحاب پیامبرتان . آنان که بدعتی را نگذارند و بدعت گذاری را پناه ندهند .

خدا را ! خدا را ! درباره زنان و بردگان که آخرین سخن پیغمبر شما بود .

نماز ، نماز ، نماز ! درباره خدا از ملامت هیچ کس نهراسید .

پسرانم بر شما باد به پیوند با یکدیگر ، از اختلاف ،بر حذر باشید، در کارهای خیر و تقوا همکاری کنید …

دیده شده تحف العقول ، ابن شعبه حرانی ، ص ۴۱۹ .