سرم را می زنم از بی کسی گاهی به درگاهی نه با خود زاد راهی بردم از دنیا، نه همراهی اگر زاد رهی دارم همین اندوه و فریاد است "نه بر مژگان من اشکی نه بر لبهای من آهی" غروبی را تداعی می کنم با شوق دیدارش تماشا می کنم عطر تنش را هر سحرگاهی دلم یک بار بویش را… بیشتر »

    وقتی تو آمدی دل ما پیش چاه بود از فاطمه بزادی و زهرا گواه بود وقتی تو آمدی همه نخل‎های تو از پیش آمدند به بزمی که آه بود وقتی تو آمدی همه آسمان شنید فریاد دیو را که سرا پا سیاه بود یک کعبه در شکاف تمنای دوست بود یک قبله در سکوت سجود اله بود وقتی تو… بیشتر »