سمفونی باران

باران که می بارد نمی دانم چند نفر در فکر سرپناهی هستند تا سرشان در روی بالشی گرم بگذارند و کمی آرامش بگیرند.

باران که می بارد نمی دانم چند کودک نگران کفش های سوراخ فردایشان هستند.

نمی دانم چند پدر نگران نرفتن سرکار و نبودن روزی فردایند.

نمی دانم چند مادر غصه میله های سرد گاری چرخدار پسرشان را می خورند.

نمی دانم ..

فقط می دانم ، خیلی از ما بعضی از این نگرانی ها را درک کرده ایم و حالا که اوضاعمان کمی روبه راه است و باید کاری کنیم ، فقط غصه می خوریم.

متین